сущ.; -ди, -да. 1) вафасуз кас, хаин амалар квайди. "Ламран хва, за вичиз аш нез ша лугьузва, вич, намерд, катзава", - лагъана гачала, ацукьна амай ашни тӀуьна. Ф. Савдагардинни фекьидин папан кьиса. Гьар намерддиз гуналди пул Дережа гьуьндуьр жедайд туш. С. С. Къара пулуниз. Гьар намерддив хьунухь ара, Эхир кефи хун я, валлагь. С. С. Несигьатар. 2) гзаф къаних, минтӀикь кас. Недай чкадал намердни мерд жеда. Ф. Ква вак кьетӀен гьерекат: мерддазни намерддазни сад хьиз Пайзаван нур- берекат. Къ. Р. Ракъиникай хиялар. Мерд инсандиз намерддин кӀвал такурай. Е. Э. Шеда зун. Антоним: мерд.