ober (1. mürəkkəb sözlərin vəzifəcə böyüklüyü bildirən birinci hissəsi; məs.: обер-прокурор, обер-кондуктор; 2. dan. köhn. mürəkkəb sözlərin bir şəxsin başqalarından daha pis olduğunu göstərən birinci tərkib hissəsi: məs.: обер-бандит, обер-жулик).
ober (1. mürəkkəb sözlərin vəzifəcə böyüklüyü bildirən birinci hissəsi; məs.: обер-прокурор, обер-кондуктор; 2. dan. köhn. mürəkkəb sözlərin bir şəxsin başqalarından daha pis olduğunu göstərən birinci tərkib hissəsi: məs.: обер-бандит, обер-жулик).
(от нем. ober - главный, старший); первая часть сложных слов.; устар. 1) Обозначает старшинство по должности, чину; самый старший. Обер-бургомистр, обер-директор, обер-кондуктор, обер-мастер. 2) Обозн
Полностью »