м (мн. обрывки) 1. qırıq, parça (bir şeyin qırılmış, qopmuş hissəsi); обрывок бумаги kağız qırığı; 2. məc. qırıq tikə, parça-tikə, qırıq-kəsik.
м (мн. обрывки) 1. qırıq, parça (bir şeyin qırılmış, qopmuş hissəsi); обрывок бумаги kağız qırığı; 2. məc. qırıq tikə, parça-tikə, qırıq-kəsik.
-вка; м. см. тж. обрывочек 1) а) Оторванный кусок чего-л. Обрывок газеты. Обрывки бумаги. Обрывок верёвки, нитки. Завязал руку обрывком простыни. б) отт. Клочок (облака, тучи и т.п.) По небу неслись о
Полностью »