прил. 1. tutma (ürəkkeçmə) -i[-ı]; припадочные явления tutma halları, ürəkkeçmə halları; 2. в знач. сущ. tutması olan, ürəkkeçməsi olan; палата для припадочных ürəkkeçməsi olanlara məxsus palata.
прил. 1. tutma (ürəkkeçmə) -i[-ı]; припадочные явления tutma halları, ürəkkeçmə halları; 2. в знач. сущ. tutması olan, ürəkkeçməsi olan; палата для припадочных ürəkkeçməsi olanlara məxsus palata.
I см. припадочный; -ого; м. Палата для припадочных. II -ая, -ое. см. тж. припадочный 1) к припадок П-ое состояние. П-ые явления. 2) разг. Страдающий припадками какой-л. болезни. Припадочный больной.
Полностью »