сов. 1. zingildəmək, zəng vurmaq, zəng çalmaq, səslənmək; 2. zənglə xəbər vermək (bildirmək).
сов. 1. zingildəmək, zəng vurmaq, zəng çalmaq, səslənmək; 2. zənglə xəbər vermək (bildirmək).
-ню, -нишь; св. 1) Издать непродолжительный звон. Прозвонил колокол. Прозвонил будильник. Прозвонил звонок. 2) что или с инф. Звоном возвестить, объявить о чём-л. Прозвонить перемену. Прозвонить антра
Полностью »