сов. 1. işıqlaşmaq, aydınlaşmaq; 2. məc. açılmaq; нахмуренное лицо командира просветлело komandirin qaşqabaqlı üzü açıldı; 3. huşa gəlmək, özünə gəlmək; сознание больного просветлело xəstə özünə gəldi.
сов. 1. işıqlaşmaq, aydınlaşmaq; 2. məc. açılmaq; нахмуренное лицо командира просветлело komandirin qaşqabaqlı üzü açıldı; 3. huşa gəlmək, özünə gəlmək; сознание больного просветлело xəstə özünə gəldi.
-ею, -еешь; св. (нсв. - светлеть) см. тж. просветление 1) а) Стать светлым, ясным или более светлым, ясным. Гроза прошла и небо просветлело. б) лекс., безл. За окном просветлело. 2) а) Стать ясным, сп
Полностью »