РУШВАЛ

сущ.; -или, -иле; -илер, -илери, -илера 1) дишегьли зркекдихъ галаз алакъа тахьай гьал. Сифте йифиз зав рушвал гумачирди чир хьайила, гьа, пакамахь Селимаз зун рахкуриз кӀан хьана. А. М. Киф атӀайди. Са патахъай, заз ам рушвиляй акъудиз гьайифни тир. З. Къ. ШейтӀандин веледар. 2) куьч. тӀебиат гьикӀ арадал атанатӀа, гьа гьалда амайвал. Вичин вири хесетралди рушвал гумай, са гунагьни квачир, агъзур йисара гьич са инсандин къацӀай гъилни хкӀун тавур тӀебиат! А. А. Лезгияр. 3) диши инсан тир гьал. Заз адан вилер аквазвачиртӀани, заз абур чидай ва исятда зун агъанвай хьи, гьабурани адан рушвилин гуьзелвални миливал артух хьанва... А. Къ. Нехирбанни лекь.

* рушвиле кьабулун гл., ни вуж хизанда чпин руш яз кьабулун.

РУШ
РУШВАТ

Значение слова в других словарях