САГЪЛАМ

прил. 1) уьзуьр квачир, азарлу тушир. Дагъдин михьи гьава, чими кӀвал, сагълам чан, фу- къафун. Гь. М. Им къван, имни терез. Сагълам сарар сагъламвилин замин я. ЛГ, 1994, 1. ӀV. Лугьудайвал, сагълам беденда сагълам руьгь ава. Адаз Шарвилидин руьгьдикай пай ганва лагьайтӀани гъалатӀ жедач. ЛГ, 2003, 13. ХӀ. 2) куьч. бинелу, адетрив, къанунрив, вахтунин истемишунрив кьадай Сагълам хъуьруьни, белки, хъсандиз чаз уьмуьр дармандилайни, гуьгъуьл шадариз куьмек гузва. М. Ж. Дарман хьиз герек я. ТӀебии я, сагълам тушир чкада тербияни сагъламсузди жеда. ЛГ, 2005, 17. Ш.

* сагълам хьун гл., вуж тӀал-квал квачиз хьун.... хъсанди я артухан сагълам жедач, я... писди... сагъсуз жедач... А. А. Пад хьайи рагъ. Синоним: сагъсуз хьун.

САГЪЗ
САГЪЛАМВАЛ

Значение слова в других словарях