\[тhаб\] фарс, сущ.; -уни, -уна; - ар, -ари, -ара алакьун, къуват.
* таб гун гл., ни квез дурум гун. Дустагъдиз эдебсуз экъуьгъунар ийиз сивел пад алачир ав ягъизвайбур акурла, гьаятда авай кесибривай таб гуз хьанач. А. И. Самур. А вахтунда и ксариз «кӀватӀалар» лагьана, абурун тӀварар чӀурукӀа акъудна, яни абуруз къуллугъар кӀанзава, абуру халкьарин арада мидявал твазва, абур миллетчияр я лагьана рехнеяр кутуна. И крариз таб гуз тахьай... Теймур Алиханов, Лезги Нямет ва масабур рагьметдиз фена. М. М. Лацу лекеяр. Къакъудна ви якни кӀараб, ГьикӀ гузва на тӀалариз таб? Чун тӀал акур, Ам таб тавур, КьатӀ-кьатӀ авур Са халкь я ! М. М. Синонимар: дурум гун, къатламишун, эхи авун.