ХУМА

араб, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра мекьивилелай са артух яргъал тушиз жедай сагъсуз тир гьал. Хва хтана акурла, дидедин хумани, гьа галукьнавайвал квахьни хъувуна. ЛГ, 2004, 17.ӀӀ. Синонимар: азар, тӀал.

* хума галукьун гл., нихъ-квехъ мекьивилелай ифинар алачиз кӀвачер къана нерай яд авахьиз сагъсуз хьун. Баде, лугьунриз килигайла, чӀуру хума галукьна, кьена. Бадедин сандух чӀехи бубади вичин хцив, яни Дадаш-Бачадив, кӀваляй акъудиз туна. З. Р. Зи уьмуьрдин шикилар.

ХУЛУХЪАН
ХУМУЛ

Значение слова в других словарях