ХЪИЦИКЬ

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра хипен, гьерен хам. Кьве хъицикь тваз са бапӀахда, Куьн кар ала квел, фекьияр. С. С. Фекьийриз. Инсанар тарифди, цагъ ягъай хъицикьар хьиз, табагъ ийида. С. Ярагъви ашукь Уьзден.

ХЪИТРЕПӀ
ХЪИЦИКЬДИН

Значение слова в других словарях