ХЪУРХЪ

сущ.; -къуни, -кьуна; -ар, -къари, -къара 1) асунар ийидай хамунин кӀус. Цаварни, хъурхъ алтаддай хьиз, кьалу экуьнив гьакӀ рагъуларнава. М. В. Гьарасатдин майдандал. 2) цӀипинин сив кӀевдай хъицикьдин кӀус. Пуд лагьай сеферда чӀехидан гъиле вичин гъуд кьван авай са цӀиб гьатна. Ада къаб алцумзавай тегьерда кьвед-пудра агъуз-виниз авуна. Ахпа, хъурхъ галудна, матӀари тӀурар алай мегъуьн чка хьиз къалурзавай зурба нерихъ чӀугуна: - Уь-уьф!. Ни къвезва... - Куьн ни къвезва? Б. Гь. Заз эвера. Ада уьзягъвилелди акъудна цӀиб, "Ингье чи тухумдин рикӀ алай къафун", - лагьана, юлдашрин вилик эцигна. Хъурхъ алудайла, иеси вични тӀимил мягьтел хьанвачир. А. Э. Шур.

* чинал хъурхъ акьалжун.

ХЪУРТӀ:
ХЪУРХЪУШ

Значение слова в других словарях