ЦЕЛ

сущ.; -ци, -це; -ер, -ери, -ера 1) кӀвалин майишатда герек жими затӀ (ниси, нафт, цӀвегь, чехир) цана хуьн патал цкгьрен хамуникай раснавай затӀ. [ХаназирикӀ]. - Жан кьардашар! Захъ и дуьньядал авай девлет тек са лам я. Ам, а къавалай аватна рекьидалди, зав гвай целера авай нафтни квез хьурай, ам авуда. С. Ярагъви ашукь Уьзден. Сеферрихьни ава чпин эхирар! Индиядай хкведайла ватандиз, Къизилар ваь, целер ацӀай чехирар Ягъна ада гвай кьван вири балкӀанриз. М. Б. Веси. 2) жими затӀ твадай уьлчме. Чубанри чпин патав атай кас гъил ичӀиз рахкурдачир: адав я са цел мукаш, я са кӀел, я са гурцӀул... са вуч ятӀани чпин патай савкьват вугудай. Р. Гь. Зи ирид стха. Ирид цел цӀвегь гъана гъазурна. Ф. Жедачирни, кьуьзуь цӀегь гъидалди, адан хамуникай цел авуна, ниси гъанайтӀа? Ф. Б. Филиал.

* ял тур цел хьиз.

ЦЕЛ
ЦЕЛИНА

Значение слова в других словарях