ЧЕНЕ

(-ди, -да, -яр) çənə; ченедин çənə -u [-ü]; ченедин кӀараб çənə sümüyü; * чене гатун a) çənə vurmaq (döymək), çox danışmaq; b) çənə-boğaz etmək (döymək), mübahisə etmək, çənələşmək; чене гъуьргъуьди çənəsi boş, danışığına fikir verməyən, ağzıboş (adam).