ЭВИЧӀУН

гл., вуж; -да, -на; -из, -зава; -0 || -а, -ин, -рай, -мир; эвичӀ авун, эвичӀ тавун, эвичӀ тахвун, эвичӀ хъийимир 1) кьакьан чкадай (кӀвалин кьвед лагьай мертебедай, тарцяй) гурар ва я гурар хьтин маса затӀуникай менфят къачуна чилел хтун. Фидай рекьиз эвичӀайла, Вай, къе вуч тӀурфан акъатна. Е. Э. ТӀурфан акъатна. Селвана, чапла гъил мегьежрал эцигна, гурарай агъуз эвичӀна. А. А. Пад хьайи рагъ. Машиндай эвичӀай Алипулат милаиквилелди агъсакъалрин патав атана. З. Э. Муькъвел гелер. 2) фуруз, хандакӀдиз ва я маса жувалай агъада авай затӀунин къенез гьахьун. Рушан гуьгъуьналлаз каркундиз вични эхвичӀна, адан сив кӀев хьувуна. Ф. Кесибдин хва Къагьриман.

ЭВИСУН
ЭВЛЕД

Значение слова в других словарях