ЭЛ

араб, сущ.; -ди, -да; -лер, -лери, -лера инсанар, халкь. Эл кӀватӀ хьана ТӀуридин - ГъвечӀидини чӀехиди, Ф. Шарвилидикай риваят. Шад жеда зун, эл атайла. Е. Э. Къарийриз. Гаф лагьайла, къвемир хъел. Вун икьван жемир темпел, Сел хьтин ахмиш хьана, КӀвалахнал физва эл. Х. Т. Темпел ва адан паб. Элдикай сирер чуьнуьхун четин кӀвалах я. Гь. М. Гезентидин эхир. Элди гьисаб ийидайла асирар, рикӀел хкиз жеда йисар сузадин. А. С. Элди гьисаб ийидайла асирар. РикӀ пад хьана кьирай къе чи душманар, Дустни душман авачирди эл яни. А. С. Вилик жерге. Синонимар: махлукь, халкь

* эл-адет тирвал нар. халкьдин арада адет хьанвайвал. Гила мад Зарият гъиляй ахъайна виже къведач. Лап эл-адет тирвал, са мехъер гила за Къурбаназ ийин хьи. А. Р., Я. Я. Хендедадин мехъер.

ЭКӀЯГЪУН
ЭЛ:

Значение слова в других словарях