ж dilç. enklitika (öz vurğusunu itirmiş və vurğusu olan sözdən sonra gəlib, vurğu cəhətdən onunla bir tam təşkil edən söz, məs.: rus dilində мой-то, тот-то sözlərindəki “то” hissəciyi).
ж dilç. enklitika (öz vurğusunu itirmiş və vurğusu olan sözdən sonra gəlib, vurğu cəhətdən onunla bir tam təşkil edən söz, məs.: rus dilində мой-то, тот-то sözlərindəki “то” hissəciyi).
-и; ж. (греч. enklitikós - наклоняющийся назад); лингв. см. тж. энклитический Слово, не имеющее собственного ударения и стоящее после ударяемого слова, к которому оно непосредственно примыкает, образу
Полностью »