ЭФЕНДИ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) куьгь. илимэгьли, алим; XӀX асирда ва адалай вилик вахтара са тайин кас алим тирди къалурун патал тӀварцӀихъ акалдай гаф. Ваз Аллагьди рагьметар гуй, Гьамид-эфенди кьена хьи. Е. Э. Гьинава? - За гьа чӀавуз тӀвар-ван авай алим арабист Абдулнетиф эфендидивай кӀелзавайди тир, - лугьуз рикӀел хкизва ахцегьви Эфендиев Гьасана. Къ. Къ. КӀири Буба. Мегьамеда эфенди Гьамзат беган патав Ирганайдиз ам Гъази-Мегъамед эфендидин ирсдар яз тайинарун патал фена. ЛГ. 1992, 25. ХӀӀ.

ЭТЮД
ЭФЕРАР