ЯРАШУГЪ

туьрк. прил. нив, квев ятӀани кьадай тегьердин. Игитдиз кьирят ХупӀ ярашугъ я. Е. Э. Квез вуч ярашугъ я. - Ма, дуст кас, им заз ярашугъ затӀ туш... Б. Гь. Заз эвера.

* ярашугъ хьун гл., низ вуч нив, квев ятӀани кьадайди хьун. Вичин девирдихъ галаз кӀвач-кӀвачеваз физвай, халкьдин руьгьдалди яшамиш жезвай художникдиз яратмишунринни чӀалан кимившер ярашугъ жедач. Самур, 2002, No 23.

ЯРАТМИШУНАРДАЙ:
ЯРАШУГЪ

Значение слова в других словарях