ЯРХАРУН

гл., каузат., ни-куь вуж„уч; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; ярхар авун, ярхар тавун, ярхар тахвун, ярхар хъийимир кьакьандихъ акъвазнавайди ва я акъвазарнавайди чара къуватдира къвалахъдин чилел ва я маса затӀунал яргъи авун. Жегьилар чӀуруз экъечӀна къугъвазвай. Абуру вад къван акӀурна. Сифте кавхадин гадади яна, галукьнач. Ахпа хпехъан Димиран гада Керима яна, са къван ярхарна, Аслана вад къванни ярхарнай. З. Э. Муьгьуьббатдин цӀелхем. Рамзията вич адан гъиляй акъудиз чвбалмишзава. Салмана ам ярхариз чалишмишзава. Гила гьичӀ рушан кӀвач татаб хьана. Абур кьведни са къвалахъди алгъана. З. Э. Рамзият. Са герен хьанач, лам ярхарна, кӀвачер кутӀунна, кашу къуьнуьз вегьенвай Гьажимурад, гурарай виниз Мерзи бадедин кьавал акьахна. С. Ярагъви ашукь Уьзден.

ЯРХ:
ЯС

Значение слова в других словарях