əfəl
əfəl
sif. dan. Əldən düşmüş, iş görə bilməyən, əlindən iş gəlməyən, ətalətli; maymaq. Əfəl adam. – [Koxa:] Bax, bu zatıqırıq, yaramaz, əfəl; Demək, əl qald
Полностью »I сущ. мямля (о вялом, нерешительном человеке) II прил. нерасторопный, неповоротливый, небойкий
Полностью »I. i. dullard; (xüsusən oyunda) a muff; an awkward / clumsy person II. s. (aciz, bacarıqsız) awkward, clumsy, bungling; (küt) dull, stupid, slowthinki
Полностью »прил. рах. гъилерай фенвай, агалхьнавай, гъиляй кар текъвер, лепеш, ваякьан, бубутӀ.
Полностью »ƏFƏL – ZİRƏK Hə, bala, belə bir kişinin mənim kimi əfəl nəticəsi var (B.Bayramov); Varlıdır, arxalıdır, özü də elə bu Səlim kimi zirəkdir, gözüaçıqdır
Полностью »