ЧИН
1. чин (1. виликди къуллугъэгьлидиз гьукуматдин патай гудай дережа. 2.
къуллугъэгьли). 2. къайда. ♦ нижний чин солдат (пачагьдин армияда); без чинов пер. чIехи- гъвечIивал гуьзлемиш тавуна, гьуьрметар ийиз акъваз тавуна.
[ччин]: чин тийиз bilmədən, bilmədiyi halda, bilməyə-bilməyə: tanımadan; чин тийиз рахамир bilmədən danışma; чӀехиди чин тийирдаз гъвечӀидини чидач
Полностью »[ччин] (-и, -а, -ар) 1. üz, sifət, surət, çöhrə, sima, bəniz; чинин üz (sifət) -i [-ı]; бачӀух чин çopur üz; итимди, гаф чинал лугьуда
Полностью »[ччин] (-и, -а, -ар) 1) n. face, front part of the head; physiognomy, facial features; countenance, visage; map; front; obverse; person;кьве чин алай
Полностью »ӀӀ adj. China, Chinese, of or pertaining to China; Чин вилаят n. China, Chinese People's Republic, country in east Asia
Полностью »Ӏ (-ди, -да, -ер) - 1. чин. 2. погон. ӀӀ (уст.) - китайский : чин пачагь - китайский император; Чин вилаят - Китай
Полностью »[ччи я ] сущ.; -и, -а; -ар, -ри, -ра 1) инсандин, гьайвандин кьилин вилик пад (вилер, нер, хъуьхъвер, сив, чине авай)
Полностью »[ччин] урус, сущ.; -ди, -да; -ер, -ери, -ера армиядин, милициядин къуллугъчияр сад-садалай чӀехивилин лишан
Полностью »м (мн. чины) 1. rütbə, dərəcə; 2. vəzifə, mənsəb; 3. qulluqçu, məmur; 4. köhn. dəb, qayda, mərasim; ◊ без чинов sadəcə, sıxılmadan; в чинах быть böyük
Полностью »-а; мн. - чины; м. см. тж. чин чином, чин по чину, чин чинарём 1) а) В России до 1917 г.: разряд, класс военных и гражданских служащих, получаемый по установленному порядку; лицо этого разряда, класса
Полностью »