АБУРЛУ

прил. 1) рикӀиз хуш, гуьзел акунар авай. Таз тар хьтин шумал акъатна винел, АцӀай, абурлу, тик жендек гъанвай. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. Мегъуьн тарар, гарар тийиз саймишни, Мягькемвилин тарс гуз тама виридаз, Уьзуьагъдиз акъвазнава дири яз, ГъизвачтӀани са абурлу емишни. И. Гь. Чи баркаван яд хъваз.. # ~ руш, ~ гада 2) инсандин ахлакьдал абур гъидай. Тазиятдал фин абурлу кӀвалах я. Р. Синонимар: гуьзел, гуьрчег, иер, къешенг, милаим, серес, тӀарам, успагьи, чӀагай. Антонимар: абурсуз, къулайсуз, эйбежер.

АБУР
АБУРЛУВАЛ

Значение слова в других словарях