БЕРЕ

фарс, сущ.; -ди, -да; -яр, йри, -йра декьикьайралди, сятералди, йикъаралди алцумзавай вахтунин яргъивал. # ХъуьтӀуьн ~, гатун ~, гъвечӀи береда. Маса касдал ви кар гьалтай береди Шихин ери кьадач атӀлас, дереди. Е. Э. Бехтсузвал. Акур бере жуваз адан амалар, Рахкурда лугьуз ийид вуна хиялар. С. С. Пис папаз. Хьайила гатфар бере, Ачух хьана дагъни дере. X. Т. Иервал вуча! Туькмишайла басма цӀивин, Гьатай бере къизмиш ифин, ЧӀириставд сес гьар патахъ фин Жеда эрзиман, самовар. М. А. КьепӀир. -Бес вяде мус жеда? -Вичиз кӀани береда. 3. Р. ЦӀийи ханлух. Руш акур береда цуьк я лугьуда. И. Ш. Кьудар. Жанавурри хиперал вегьей берейра кицӀерни вагьшияр лап къати акьунар жеда... А. Къ. Хукац-Ханум. Синонимар: ара, вяде, вахт, чӀав, макъам.

БЕРЕ
БЕРЕКАТ

Значение слова в других словарях