БИЦӀЕК

сущ.; -а, -а; -ар, -ри, -ра 1) гъвечӀи аял. Пагь-пагь. Гьа бицӀек тушни-е? Б. Гь. РикӀи чӀугурла. Пуд бицӀек авай гъаятда къугъваз... Ф. Н. Алпандин суракьда. Анжах бицӀек вичиз хас къилихар авайди хьана - дуьньядиз атай сифте декьикьайра ада кӀвал вичин шелдцн кӀеви сесиналди ацӀурна. Д. Агьмедов. Лезгистандин багьа къаш. Наидади бицӀекриз сувариз абурун рикӀ алай бурандин афарар ийизва. ЛГ, 1992, 7. ӀӀӀ. 2) куьч. таза шараг. Муьнуьгь михьивал хуьнин чешне я. На лугьуда, адаз бицӀекар патан михьивал гьикьван важиблу ятӀа, чизва. 3. К. ТӀебиат чирун.

БИЦИЛ
БИЦӀИ

Значение слова в других словарях