* кагал атун гл., вуж тӀуьниз харждай затӀ амачир гьалда хьун.
* кагал \[кашал\] гъун гл., ни вуж тӀуьниз харждай затӀ амачир гьалдиз гъун. Бес Буба кьун патал, гъич тахьайтӀа ам ягъун патал атана хуьр кагал гъанвай къазахар тӀимил авайни? Къ. Къ. КӀири Буба.
кагал атун 1. bitmək, tükənmək, tamamilə işlənib qurtarmaq (ərzaq haqqında); 2. aclıq düşmək, qıtlıq (qəhətlik) düşmək, yeməyə şey tapılmamaq
Полностью »м 1. kaqal (XVI-XIX əsrlərdə Polşada yəhudi icması); 2. məc. dan. yığnaq, dəstə, güruh
Полностью »-а; м. (от др.-евр. kāhāl - собрание, сход) 1) В Польше в 16 - 19 вв.: еврейское общинное самоуправление; сама община. 2) разг. Шумная толпа, сборище. Прийти куда-л. целым кагалом.
Полностью »