КЬАБУЛУН

(-из, -на, -а) f. 1. müxt. mən.: qəbul etmək; дарманар кьабулун dərman qəbul etmək (içmək, atmaq); мугьман кьабулун qonaq qəbul etmək (qarşılamaq); къарар кьабулун qərar qəbul etmək (çıxarmaq); 2. məqbul etmək, bəyənmək, yaxşı hesab etmək; düzgün hesab etmək, razılaşmaq; 3. məc. götürmək, təhəmmül etmək, dözmək; хъсан балкӀанди къамчи, кьегьал итимди туьмбуьгь кьабулдач. Ata. sözü atın yorğası qamçı götürməz; 4. is. qəbul (ər.); * хвавиле кьабулун bax хвавал.
КЬАБУЛУН
КЬАВАЛ

Значение слова в других словарях

беспеча́льный динами́тчик затупе́лый лабиа́льный морщи́нистый оссеи́н патрона́ж по-осе́ннему полоте́нце скры́тый вершко́вый па́пин перепили́ть подзапа́здывать самозва́нец фас casus cri de coeur pipi pyrethrum rattle up unintended девица просаливать тиски