КЬАБУЛУН

сущ.; -и, -а; -ар, -ри, -ра 1) са куьн ятӀани къурулушдик кутун. Шидибега, вич девлетлу хьуниз килигна, колхоздиз кулакар кьабулуниз рехъ гана, абурукай вичиз кьилдин дестеяр туькӀуьрна ва вич колхоздин председателвиле хкягъиз туна. А. Ф. Газет. 2) са вуч ятӀани тӀалабиз ва я меслят ийиз къуллугъчидин патав атайдахъ галаз жедай рафтарвал. Сифте кьве йисуз Пирмурадова вичин кабинетда кьабулун идара авуначир. Р.

КЬАБУЛУН
КЬАВАЛАР

Значение слова в других словарях