ЛУКӀ

сущ.; -ра, -ра; -ар, -ари, -ара 1) кьадим девирра вири их. тияррикай ва гьасилдай такьатрикай магьрум, са касдин (иесидин) ихтиярда авай, адан эменнидин пай тир, гьатта иесидивай вич рекьиз, маса гуз ва я маса къачуз жедай кас. Риза-Къули-Мирзедин чинебан къуллугъар, махсуси буйругъар вири гьа и сир хуьз алакьдай, викегь лукӀра кьилиз акъудзавай. З. Р. Гьажи Давуд. Са сеферда, кӀанзни-такӀанз чун лукӀариз элкъвезва: Аял чӀавуз пачагьарни метӀералди къекъвезва. М. Б. Са сеферди, кӀанзни-такӀанз. Ажуз жеда инсан Ватан авачтӀа, КӀантӀа вич лукӀ, кӀандатӀа вич пачагь хьуй. М. Б. Квез я? 2) куьч. инсан. Вун Аллагьди гайи лукӀ я, чи асивал пара я хьи, Чи амалриз вил вегьейла, Чи лап эхир пехир хьанва. Е. Э. Алкьвадар гьажи Абдуллагь эфенди кьейила. Зи рикӀе са тӀалаб ава, аси лукӀ я, инсан я хьи: Ви хиялар яргъа амаз хьайла, ви къастар Гьинава? Е. Э. Фана дуьнья, вавди я зун. 3) куьч. жуван къастар, гьиссер, крар са квез ятӀани муьтӀуьгъарнавай кас.

ЛУКЬМАН
ЛУКӀАР

Значение слова в других словарях