ЛУКЬМАН

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) куьгь. начагъ инсанар векьер-кьаларалди, абурун чӀал чиз, сагъар хъийидайди. Вири дуьнья лукьман хьайтӀан, вун сагъардай аман авач. Е. Э. Гьакимдиз. Забита ваз дуьз лугьузва, шим къачу зегьметдалди, ТӀебиатдин сир чидай кас лап чӀехи са лукьман жеда. З. Р. Жеда. 2) ( чӀехи гьарфуналди - Л) эркекдин хас тӀвар: Лукьман.

ЛУКЬЛУКЬ
ЛУКӀ

Значение слова в других словарях