МЕКТЕБ

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри. – ра умуми чирвилер ва тербия гудай идара. ЦӀийи илим тир чи метлеб, энки гъвечӀи хуьруьн мектеб, Кьве вишер билбил ава чин. С. С. Ихьтин къуватар ава чаз. Ассимиляциядин рекьер гзаф авай: лезгияр жавабдар къуллугърал тайин тийин, мектебра дидед чӀалалди тарсар тагун, радио, газет Къадагъа авун, лезги аялар, дидедиз уьайила, документра чара миллет кхьин ва мсб. М. М. Лацу лекеяр. Гьа са чӀавуз аялрин, ажузбурун къайгъуни чӀугун, колхозни, мектебни, агьалийрин хатасузвални хуьн са бубат кар алакьдайбурун хиве гьатнавай. ЛГ, 2003, 25. ХӀӀ. Такьат квай инсанри чи хуьрера мискӀанар эцигзава, амма чпи кӀелай мектебар рикӀелай ракъурзава. Халкьдиз сифтпе нубатда савадлувал, меденивал ва илим герек я. Гь. Къ. Милли мектебра дидедин чӀал ва литература чирзавай гьалди гзаф инсанрик къалабулух кутазва: алимри, муаллимри, диде-бубайри чпин фикирар лугьузва, хайи чӀал хуьн истемишзава. ЛГ, 2005, 21. VӀӀ. Шарвилияр хьурай бул. * тамам тушир юкьван мектеб, юкьван мектеб. Синоним: школа

МЕКИР
МЕКЬ

Значение слова в других словарях