араб, сущ.; - ди, -да; -ар, -ри, -ра. уьмуьр, яшайиш четинардай са вуч ятӀани (дуьшуьш, кар). "Я паб, им аял туш, мусибат я хьи, им чна инсанриз гьик къалурда, гъваш чна идан чуруяр, чинал алай чӀарар твада", -лугьуда. Ф. КьепӀина тур фекьи. Аквазамач мирзе Гьасан, Им хупӀ мусибат хьана хьи. Е. Э. 1877 - йисан бунтариз. Яз Аллагьдин кьадар я хьи, Ам мусибатар хьана. Е. Э. Гьинава? Им мусибат хьана еке, ЧӀур мийир тун на чи уьлкве... С. С. Къафкъаз. - Дустар! Чаз хьанвай мусибатдин кьил-тум авач. А. М. Самур. Синонимар: бахтсузвал, бедбахтвал, гуж.