ПАЛ

|| ПУЛАР сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра техилдикай гъуьр регъведайла, хкатзавай хъуьруьшар. Гъуьр санихъ авуна, Палар санихъ авуна. Ф. Ирид акадин фар чрана, Паларикай кицӀин хапӀа авуна. Паларин хапӀа ирид чакуна цана. Ф. Анжах лап мукьув Агакьайла, гадади адав гвайди палар квай, аквар гьалда, мухан гъуьруькай ишиннавай тинидин кӀвалакӀ тирди кьатӀана. Б. Гь. Заз эвера. Диабет азар авайдаз дуьгуь квай хуьрекар, палар квай фу, салан емишар туьн меслят къалурзава. "Самурдин сес" газ., 2005, 19.ӀӀӀ. Синоним: кепекар.

ПАКЛУВАЛ
ПАЛАН

Значение слова в других словарях

борозди́ть ма́зальщик наме́дни племя́нница ро́дственные смеху́нья толкну́ться трёхство́льный анафори́ческий вы́молвить глубоково́дность далёко зубоска́лка кесарю - ке́сарево! раздо́бриться разме́ривание луг рис cumshaw interpupillary sandhi жирно идентичность капризничать складчатый