РУГУН

гл., ни-куь; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; руг авун, руг тавун, руг тахвун, руг хъийимир 1) руг арадиз гъун. Аялар, секин хьухь, куьне ругзава. Р. 2) куьч. хун, кӀус-кӀус авун. Истиканар, тарелкаяр ругзава... А. С. Дидедин кьисас. Саврухди ав ягъиз гуьзер ругзава, Саврухди къван илигзава къапудал. А. С. Кьеб.

РУГУН
РУГУР

Значение слова в других словарях