РУГУН

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра никӀяй хканвай цуьлерай твар акъудун патал юг ийизвай маларихъ, балкӀанрихъ акална къекъуьрдай алат. Мукалар, дергесар хци ийизвай, цуьруьгъуьлдиз ва ругунриз сарар хъиязавай, арабада гиг, викӀина кӀар твазвай, алеррик къам кутазвай. З. Э. Муькъвел гелер. Ахпа кӀватӀ хьанвайбуруз лежберри фу арадиз гъун патал ишлемишай куьгьне сенятар - кӀарасдин къуьквер, йирфер, терезар, кӀарасдин ругунар.. ва маса затӀар къалурна. ЛГ, 2004, 6.1 V.

РУГУН
РУГУН

Значение слова в других словарях