РУГУН¹

(-ди, -да, -ар) is. k.t. vəl (taxtadan qayrılmış taxıldöyən alət); * ругунар акалун məc. dan. vedrə bağlamaq, ələ salmaq, lağa qoymaq, masqara etmək, dolamaq.
РУГУН
РУГУН²

Значение слова в других словарях