DEYİN

I
(Basarkeçər, Bərdə, Qazax)
borc. – Bu mənim boynumda deyindi (Bərdə); – Mənim ona deyinim yoxdu (Qazax); – Bir deyin də qoydun mə:m boynuma (Basarkeçər)
II
(Bərdə, Tovuz)
günah, təqsir. – Deyinim, babalım boynuna olsun, əyər gəlməsən (Bərdə)
III
(Çənbərək)
arzu, dilək. – Deyinim var, o baş tutsa, qonaxlıx verəjəm
IV
(Kəlbəcər, Kürdəmir)
deyə. – Hər bazar günü bazara adam çox yığışır deyin, mən Şükürnən orda görüşdüm (Kəlbəcər); – Sən gəlməmişdin deyin, anam sakit olmurdu (Kürdəmir)
DEYİJİLİX’
DEYİNTİ

Значение слова в других словарях