1. sif. İlişiyi olan (bax ilişik 2-ci mənada). İşi ilişikli (z.) qoyma. 2. Əngəlli, dolaşıqlı. İlişikli iş.
Полностью »прил. 1. путаный, запутанный (трудный для уяснения). İlişikli iş путаное дело 2. с помехой, с препятствием
Полностью »...qolay. Cabbarlının … qısa yaradıcılıq yolu heç də hamar və ilişiksiz olmamışdır. M.Arif.
Полностью »прил. 1. незапутанный, неспутанный. İlişiksiz məsələ незапутанный вопрос 2. без помех, без препятствий, без преград
Полностью »ж мн. нет 1. bitişiklik, bütövlük; 2. məc. yekdillik, həmrəylik, birlik, ittifaq, razılıq.
Полностью »