I (Gədəbəy, Tovuz) 1. birdən, qəfildən 2. tez, cəld II (Gədəbəy) lap, çox
(Ağdam, Bakı, Bərdə) birdən, qəfildən. – O, şırpadan üsdimə cumdu (Bakı); – At şırpadan yıxıldı (Bərdə)
(Bakı) bax şırpadan. – Şırpdan məni itələdü
(Şəmkir) şəlalə. – Şırrağan dağda olur
(Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) güclü, şiddətli, gur <yağış>. – Şırrama elə hər vaxd yağar (Daşkəsən); – Bir var çisgin yağış, bir də var şı
(Ağdərə, Şəmkir) şəlalə. – Palan dağında bö:üx’ bir şırran var (Ağdərə); – Aran yerində şırran olmur (Şəmkir)
I (Gədəbəy, Şuşa) şəlalə. – Ge:if doldurufnan gələrsəη çüyürdəyi şırşırdan (Gədəbəy) II (Salyan) dava-dalaş, xoşa gəlməyən söz-söhbət
(İsmayıllı) bax şırşır
(Mingəçevir) bax şırp I
(Salyan) lehmə, palçıq. – Yağış yağanda yollar tamam şırtapırt olur
(Goranboy) yabanı bitki adı
(Ağdam, Şuşa) 1. abırsız. – Çox şırtı arvatdı a (Ağdam) 2. sırtıq. – Mənim şırtı uşaxdan zəhləm gedər (Şuşa)
I (Oğuz) bax şırtılıx II. – Uşaxlar şırtığı yi:f II (Qazax, Şəmkir) şux, şən, zarafatcıl. – Gühar şırtıx qızdı (Şəmkir)
I (Ağdam, Şuşa) 1. abırsızlıq. – Elə şırtılıx onun peşəsidi (Ağdam) 2. şırtıqlıq ◊ Şırtılıx eləməx’ (Ağdam, Şuşa) – 1
(Başkeçid) arıq, uzun adam
I (Gədəbəy, Qazax, Tovuz) nazik çubuq. – Canın haqqı, öküzdər çəx’mə:ndə şıvırtıynan o xarta döyöyrüm kün (Gədəbəy) II (Qazax) sızaq
(Gədəbəy, Qazax) nazik, uzun zoğ
(Qəbələ) lobya, kələm və soğandan hazırlanan xörək. – Ana, kefim yoxdur, mənə bir şıytılı bişir
(Cəbrayıl) qanqal, yemlik və s. qazıb çıxarmaq üçün ucu şiş ağac, qarğı. – Şibbiyim olseydı, yemlik yığardım
(Zaqatala) meşə
(Dərbənd) şüyüd. – Şibit uladu büzdə
(Salyan) liliput. – Şibitdan boyda boyu var, mə: kələk gəlir
şibri cam: (Qax) ağzı enli balaca cam
(Qax) talvar
(Qax) ağıldan yüngül, yüngülxasiyyətli, qeyri-sabit xasiyyətli
(Ucar) fotoqraf. – Məktəbə Ujardan şikilbasan gəlib
I (Ağdam, Barana, Gədəbəy, Salyan, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) şikəst, əlil. – Əliη şil döyül ki, bərk yapış dayna (Ağdam) II (Kürdəmir) çayda, arxda suy
I (Oğuz, Təbriz) böyük qonaqlıq II (Göyçay) bol, artıqlaması ilə. – Məclisdə hər şey şilandı III (Zəngilan) itburnu
(İrəvan) xörək növü
(Goranboy) qoyun xəstəliyi adı. – Şilbənd azarı tüşən sürüdən bir dənə də quzu alamme:rıx
(Lənkəran) balıq növü
I (Lənkəran) fasiləsiz, arası kəsilmədən, birbaşa. – Yağış şileylim tökür II (Salyan) arıq, cılız. – Şileylim olmağına baxma, zirəy uşaxdı
I (Culfa, Goranboy, Şəki, Zaqatala) qırmızı rəngli çit parça adı. – Qabaxlar şilədən tuman geyirdix’ (Goranboy); – Baydax qırmızı şilədən olar (Culfa)
(Şahbuz) ikiyaşar at
(Dərbənd) kos-kosluq. – Meşədə şiləkannığ çoxdi
(Ağdam) xəndək
I (Ağdam, Cəbrayıl, Zəngilan) evin üstünə düzülən millər. – Şiləsəri evin üstünə qoyullar, bir ujun atmıya bağlıyıllar, bir ujun da tufara (Ağdam); –
(Bakı) güclü yağış
(Dərbənd, Göyçay, Oğuz) yabanı bitki adı
(Mingəçevir) şilgir adlı yabanı bitkinin çox bitdiyi yer
şilğam eləməx’: (Zaqatala) dağıtmaq, korlamaq, qırıb tökmək. – Beyjə comuşdar dirriyi şilğam elədi
(Culfa, Daşkəsən, Gədəbəy, Ordubad, Zəngilan) dayça. – Şilxoru canavar ye:if (Daşkəsən); – Şilxoru:z ə:ndə dərədeydi (Zəngilan); – Ə:, qörəη hanı şilx
(Bakı) şadlıq
(Çənbərək) müəyyən bir şeyi əldə etmək üçün çalışmaq, vurnuxmaq. – Xedi çox şilinir, də:n ət almağ isdiyirdi
(Salyan) cırıq. – İndi şilkə döşəgdə yatan yoxdu
(Cəbrayıl, Salyan) cırmaq, parça-parça eləmək. – Kitabı verdin uşağa, şilkələdi atdı yerə (Cəbrayıl) ◊ Şilkəşilkə eləmək (Cəbrayıl) – parça-parça eləm
(Tovuz) şil-küt, əzik ◊ Şiloxox eləməx’ (Tovuz) – şil-küt etmək, əzikəzik etmək. – Pəhlivanın hamısını şiloxox eli:r, qayıdır gəlir mənzilə
(Dərbənd) çalağan, yırtıcı quş adı. – Ha bu şilovli toyuğlari gəlib həmin aparadu
(Quba) maneçilik ◊ Şiltağluğ qatmağ (Quba) – 1. mane olmaq; 2. oyunu pozmaq. – Mə:n oynıma nüş şiltağluğ qatasan?
(Lənkəran) parça-parça, cırıq-cırıq