(Xanlar) təkərdə topla şini birləşdirən hissə, təkərin dəndənəsi. – Tiş börkünən topun arasında oloy
(Şuşa) bayır, çöl. – Həsən tişarıda qaldı, mən içəri girdim; – Tişarıda niyə durursaη, içəri gəl
(Xanlar) araba təkərində dəndənə ilə şinin arasında olan qövsşəkilli taxta. – Tişbörk şinnən tiştərin arasında olur
(Ağdam, Şuşa) bax dişdəmə. – Şirin işmirəm ma: bir istikan tişdəmə ver (Ağdam); – Şirin çayı işməx’ olmur, bir tişdəmə versəη içərəm (Şuşa)
(Ucar) körpə qamış. – Tişədən hasar çəkirik qapıya; – Tişə böyüyəndə qamış olur
(Qazax) vəlin taxtasında alt tərəfdən açılmış oyuqlara keçirilən daş parçaları
(Zəngibasar) bıçqını, mişarı itiləmək. – Apar xizəri əmin tişəsin, gət gə
I (Gəncə) görünmək, bir qədər nəzərə çarpmaq. – Papağı elə tikif ki, tüxlərin arasınnan tikişi tişərir II (Ağdam, Bərdə, Mingəçevir) bax dişərməx’
(Qazax, Mingəçevir) bax ditdili. – Beyjə yaman titdili vardı (Qazax); –Titdilinin əlinnən yatmamışam (Mingəçevir)
(Borçalı, Gədəbəy, Meğri, Şəmkir, Şuşa) gözün qarasına düşən ağ ləkə. – Gözündə titə var onun (Borçalı) ◊ Titə tüşməx’ (Ağdam, Gədəbəy, Tərtər, Şəmkir
(Quba) tətik. – Tüfəngün titməği sınıtdu
(Lənkəran, Masallı) kiçik qazan
(Balakən) tənək, meynə
I (Qarakilsə, Laçın) nazik (paltar). – Söyuxdan ölürəm, əynim tiyədi, arxalığımın altınnan heş zad yoxdu (Laçın); – Əynimdə bir tiyə pencəx’ var (Qara
(Culfa, Çənbərək, Şərur) böyük qazan. – Tiyənnən bir aş bişirdix’ Novruz bayramında (Çənbərək); – Mevizi tiyəndə bişiririx’ (Şərur)
(Culfa) tava. – Tiyənçəni ver, qayqanax bişirim
(Çənbərək) beldə əmələ gələn ağrı, bel ağrısı ◊ Tiyəngi qalxmax (Çənbərək) – ağrı tutmaq. – Belimnən tiyəngi qalxıf
(Meğri) düşüncə. – Ramazan əvəzsiz oğlandı, heyif ki, tiynəti bikgə dardı
(Salyan) kələk, hiylə. – Gülşə:n to:- unnan hələm-hələm adam çıxəmməz ◊ Toa düşmək – aldanmaq. – Ürəyitəmiz adam tez toa düşər To: vermək (Cəlilabad,
(Qazax) bax tava. – To:ada süd, xörəx’ qayrellar
(Ağdaş, Gədəbəy, Qax, Qəbələ, Oğuz, Şəki, Tərtər, Zaqatala) bax tavasar. – To:asarı götü, qoyma yağı yammağa (Oğuz); – Atam bazardan to:asar almışdı (
(Naxçıvan) hamar olmayan, kələ-kötür
(Mingəçevir, Oğuz, Tərtər) uşaq oyunu adı. – Getdilər tofqallax oynamağa (Oğuz); – Tofqallax yaxşı oyundu (Tərtər)
(Füzuli) uşaq oyunu adı
(Şəki) toğlu, altıaylıq quzu. – Altı ay olanda toflu diyillər, altı ay keçəndə qoyın diyirıx
(Salyan) fırıldaqçı, kələkbaz. – Sə: qınamazdım, to:gir əlinə düşmüsən
I (Əli Bayramlı, Sabirabad, Salyan) çay kənarında qalın ağaclıq, meşə. – Sə:r gəl toğaydan odın gətirməğə gedək (Salyan) II (Bərdə) sahil
(Borçalı, Qazax) süpürgə düzəltmək üçün istifadə olunan yabanı bitki adı
(Astara) 20-25 qoyundan ibarət sürü. – Həsən kişinin on toğluluğ qoyunu variydi
(Böyük Qarakilsə, Xocavənd, Şəmkir) bax toğluluğ. – İ:rmi qoyuna də:llər bir toğullux, yüz qoyuna də:llər beş toğullux (Xocavənd); – Çobannıx elyəndə
(Salyan) ağımtıl
(Barana, Basarkeçər, Bolnisi, Daşkəsən, Qazax, Şəmkir, Tovuz, Zaqatala) kətmənin bir növü. – Toxanı gəti gedəx’ tütünün alağını vurax (Oğuz); – Toxayn
(Ordubad) yun çubuğu
(Barana) kətmənləmək. – Get, kolun divini toxala
(Şəmkir) sataşmaq. – İrva: m maηa yaman toxanır
(Sabirabad) bax toğay I. – Toxayda mal qalıb
(Bakı, Cəlilabad) təskinlik, ürək-dirək ◊ Toxdağ verməy (Cəlilabad) – təskinlik vermək, ürək-dirək vermək
I (Çənbərək, Şəki, Zəngilan) sakitləşmək, özünə gəlmək, özünü ələ almaq. – Urəyim heş toxdamır, elə bil indijə ağzımnan çıxajax (Zəngilan); – Savaxdan
(Cəlilabad) bax toxdamax I. – Dayan bi, toxda, tər səni yuyib aparey
(Lerik) darvaza
(Ağdam, Şamaxı) pendir mayasının tərkibinə qatılan quzu qursağı
(Naxçıvan) gödərək. – Əsgər toxmərəx’ adamdı
(Ordubad) qaysının bir növü. – Toxmişəms qaysı al
(Balakən) bax toxa. – Toxnamız itib, tütün alağına gedə bilmədim
I (Cəbrayıl, Zəngilan) paltar yumaq üçün taxdadan düzəldilmiş alət. – Keçmişdə sabun olmadığınaö:rə paltarı toqqacnan yuyurdular (Cəbrayıl) II (Cəbray
(Füzuli) uşaq oyunu adı (dirədöymə)
(İmişli) uşaq oyunu adı (dirədöymə). – Toyda toqqadöydü, qayışqoydı oynallar
(Oğuz) uşaq oyunu adı (topqalaq). – Uşaxlar səhərdən toqqalağ oynuyullar
(Qarakilsə) palaz çırpmaq üçün ağac
I (Ağdam, Kürdəmir, Mingəçevir, Şuşa) paltarı və sairəni sabunsuz yumaq. – Ala bu köynəyi toqqaşda, sər, qoy qurusun (Ağdam); – Tənbəllix’ eləmə, dur