(Borçalı) bax dərədöymə
(Oğuz) bax dərədöymə. – Dürədürmə oynıyıv, bu günə salıv özünü
(Qazax) tənbəl
(Şamaxı) kəlağayı topu, topası. – Dədəm bir dürgə mal satdı
(İmişli, Lerik, Şamaxı, Ucar) toplamaq, dəstələmək, bükmək. – Kəlağayını dürgələməy çox hasatdı (Şamaxı); – Yuxaları dürgələdim, bükdüm dəsmala (Ucar)
(Şamaxı) bükülmüş, dəstələnmiş, toplanmış. – Adə, ged öydən o dürgələmmiş kəlağayını gəti, gəl
(Ağdam, Naxçıvan) kişi üçün ikiüzlü, naxışlı gecə papağı. – Ay qız, düriyəni gəti
(Şəki) bağlama, boğca. – Qoltuğunda bi dürmex’ şeynən getdi
(Cəbrayıl, Çənbərək, Gəncə, Qazax, Mingəçevir, Naxçıvan, Oğuz, Şəmkir, Şərur) arasına yağ və ya pendir qoyulmuş çörək, yuxa
(Gəncə, Naxçıvan) dürmək düzəltmək. – Əcəb təzə pənirdi, biriki tikə dürməx’lə (Naxçıvan)
(İmişli) bağlamaq, düyünləmək. – Mı:y bırdan dür, açılmasun
(İmişli, Oğuz, Şəki) bükmək, qatlamaq. – Otu dürmələ doldur buxariyə, küləx’ girməsin; – Kağızı dürmələ götü; – Arvad gərəx’ tezzən balağın dürməliyə,
I (Qarakilsə, Naxçıvan) bax dürəx’. – İtı͂:z də:sən dürrəx’di (Qarakilsə); – Dürrəx’ Alqulu də:llər ona (Naxçıvan) II (Naxçıvan) arıq
(Tovuz) məhsuldar, bol məhsullu. – Hələlix’də bizim bağdan dürrü bağ yoxdu
(Ordubad) baş örtüyü. – Bizdə başa örtülən şeyə düryə deyillər
(Ağdam, Ağdaş, Qarakilsə, Laçın) külüng. – Qulu, o düsəri burə:ti (Ağdam)
(Bakı) hər iki tərəfi iti mismar, mıx. – Çöregçilərçün iki dana teknə qayrəcegdüg, düşəriçün uşağ göndərdim, tapbadı
(Zaqatala) yuxu, röya. – Axşam bir yaxşı düş gördüm
(Gəncə, Oğuz) bax duşbalan. – Aşı kəpgirnən qazannan alıb düşbalana tökürüx’ (Oğuz)
(Bakı) qulplu uzun dərin qab (sulu xörək üçün). – Düşbərəxuri tez ol gəti, qonağlar acınnan qırıldı
(Göyçay) yüngülxasiyyət
(Şəki) hədiyyə
(Qazax) əməkgününə düşən pay. – Bıldır mənim düşərim çoxuydu
(Naxçıvan) 1. zəifləmək, əldən düşmək, qocalıb əldən düşmək. – Yatalax yazığı yaman düşgünnədi 2. yoxsullaşmaq, kasıblamaq
(Şəki) pinti, səliqəsiz. – Düşiy adam hər yerdə bilinər
(Ağdaş) azmış, sahibsiz (heyvan). – Bizdə bir düşmə kəl var
(Göyçay) aşpaz
(Naxçıvan) vaxtı tamam olmamış, yarımcaq salınan uşaq. – Leylanın uşağı da düşühdü
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) yersiz söz danışan, yüngülxasiyyət. – Adam gərək düşük olmasın (Kürdəmir); – Əkbər düşüy uşaxdı (Ucar); – Onnan
(Şəki) uyğun gəlmək, yaramaq. – Məsəl, diyirəm, habı haçar ho qufula düşünüşür
(Zaqatala) bax dəpbülüm. – O adam nə dütdülümdü?
(Zaqatala) yüngülxasiyyətlilik. – Mən o adamın dütdülümlüyün görürəm
(Naxçıvan) əyri xiyar
(Oğuz) bax duy. – Düysən, heş bir şey başa düşmürsən
I (Ağcabədi, Bolnisi) 1. baltanın küpü (Ağcabədi). – Odun yaranda pazı balta: n düydüsüynən vururux 2
I (İrəvan) cəftə keçirilən halqa. – Ay usta, bizim sandığa bir düymə çal II (Bərdə) başı yumru mıx. – Bazara gedirsən, bir az düymə al
(Qazax) ilmək. – Köynəyin düyməkeçəni xırdo:lar
(Basarkeçər) bax döğmənc. – Savahnan düymənc yeəndə adam gej ajır
(Ordubad) üzəri tor kimi nöqtəli baş yaylığı. – Şəmil Fatmıya bir düyüd aldı
(Qafan) sapa düzülmüş qoz ləpəsi. – Mənim iki düzam var
(Meğri) birbaşa, düz. – Atdar geder otder, düzbirimə qayıder, gəler tövliyə
(Şəmkir) əkinləri ayaqlayıb tələf etmək, korlamaq. – Ziyankarın yurdu küllü-küf olsun, bi:l bosdanımı düzdədi, məni borşdu saldı
(Qazax) qırılmaq, tələf olmaq, məhv olmaq. – Səni görüm düzdənəsəη
(Göyçay) gəlin ilk dəfə ata evinə qonaq gedərkən valideynləri tərəfindən verilən hədiyyə
(Başkeçid, Borçalı) zərərsiz (adam). – Səlimxan düzən adamdı (Borçalı)
(Tovuz) açıq yer, düzəngah, çöl. – Düzəngidə taxıl yaxşı pitir
(Ağdam, Bakı, Şamaxı) düz, açıq. – Nə eşidifsı:z, düznəquli deyin (Ağdam). Ee
(Tərtər) düzünə, düz. – Əhmət düzətayı adamdi; – Əhbər düzətayı danışır
(Quba) sapa düzülmüş qax. – Qısa düzmə hazırra
(Qarakilsə) bax ejəşməx’