I (Ağdam, Basarkeçər, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Cəbrayıl, Çənbərək, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, İmişli, Qazax, Laçın
(Quba) qığılcım. – Ut yandıranda unnan cılğım səpələndü hər yana
(Ağdam, Biləsuvar, Cəbrayıl, Daşkəsən, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, İmişli, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qazax, Masallı, Sabirabad, Salyan, Şamaxı, T
(Qax, Zərdab) bax cılğa II. – Anamın bişirdiyi çörək cılxı ağ unnandı (Zərdab)
(Gəncə) çılpaq olmaq
I (Bakı, İsmayıllı, Kürdəmir, Qazax, Masallı, Ordubad, Tovuz) arıq. – Cılız adam quvvasız olar (Qazax); – Nə cılız uşağdı (İsmayıllı); – Sufayı uşaxdı
(İsmayıllı) dırmıq. – Əhməd cılqırnan çoxlu ot yığdı
I (Goranboy) çöl quşu adı II (Ağbaba, Basarkeçər) göyərti ilə yarma və ya düyüdən hazırlanan xörək adı
cımbat olmax: (Ağdam, Barana) yox olmaq. – Qələm bırdan harya cımbat oldı? (Ağbaba); – Puçağım cımbat oldu (Barana)
(Basarkeçər, Başkeçid, Goranboy, Qazax, Şəki, Tovuz, Yevlax, Zaqatala) xalis, tamam, lap. – Bir qoyun kəsibənə, çımxır yağ olubana (Basarkeçər); – Bu
(Kürdəmir) qarmaq. – Cındırağnan ucdakı salxımları üz, yaman yeməlidi
(Şəki) bax cımxır. – Su cınxır iylə͂:rdi
(Qazax) bax ciliz. – Cınız bu məni yandırer
(Ucar) ucadan çağırmaq. – Əli, sən bərkdən cınqıyırsan
I (Cəlilabad) qoz. – Qoz demeylər bizdə, deylər girdəkan, bir də ki cınqır II (Ağbaba, Başkeçid, Borçalı, Hamamlı, Qazax) qazança
(Qarakilsə) acıq. – Ağalar mə:llimə cınqışmamız tutdu
(Cəbrayıl) çox kiçik
(Qarakilsə, Lənkəran) çürümüş süd
(Oğuz) xörək adı. – Cıradal yazda ye:lən şeydi
(Gədəbəy) zirək. – Səniη uşaxların cırasıl uşaxlar çıxdı
(Ordubad) bax cırasıl. – Həsən cırasın adamdı
(Ağdaş, İsmayıllı, Mingəçevir, Şuşa) bax cıradal. – Cijim yaxşı cırdala bişirmişdi (Ağdam)
(İsmayıllı) bax cıradal
(Ağcabədi, Ağdaş, Ucar) bax cıradal. – Cijim cırdana pişirmişdi (Ağdaş); – Hə, dünən yaxşıca cırdana yedim (Ağcabədi)
(Bakı, Quba) bax cılğa. – Cırğeynan getdim düz bosdana (Bakı); – Kəntimizə cırğeynan gidəndə yoxun uladı (Quba)
(Çənbərək) arıq. – Cırğın heyvan süddü olmaz
(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Tovuz) bacarıqlı. – Həsən cırı adamdı (Qazax); – Məsim çox cırı uşaxdı, hər nə desən başarer (Gədəbəy); – Avdıllanın oğlu özün
(Bərdə) dilim (ətə aiddir)
cırım-cırım kəsmək: (Bərdə) dilim-dilim kəsmək (əti). – Əti cırım-cırım kəsirix’, şalampır eli:rix’, CIRIMLAMAX (Bərdə) – dilimləmək (əti)
(Ağdərə) dırmıq. – Yeri cırmılnan təmizde:rix’
(Ordubad) ağacın qurumuş budaqları. – Get cırnatdan yığ gəti, ocağa qoyax yansın
(Gəncə) həqiqəti sevməyən
(Ağdərə, Tərtər) 1. karusel. – Cırran elə hərrənir ki, necə də:rman hərrənir həylə (Ağdərə) 2. karuseldə icra olunan oyun adı
(Qarakilsə) yağlı (süd)
(Göyçay) xırda ağaclı meşə
(Qarakilsə) yağsız (süd)
(Şəki) tamam, düz. – Sel cırt ya:rı bölüfdi kəndi
(Biləsuvar) sağmaq. – Qoyunnarı bəri sür, cırtdıyım
(Daşkəsən) çöl quşu adı. – Cırtdanbuğa quşların hamısınnan balaja oley
(Qazax) bax cırtdamağ. – Qara keçiyi gəti, cırtdadax
I (Bərdə) içində qurdu ölmüş, tam sarınmamış barama. – Bi:l cırtı az oldu II (Ağdaş, Kürdəmir, Ucar) xörək adı
(Çənbərək) uşaqlı. – Döşü cırvaqalı dağa həncəri gedim?
(Gədəbəy) əkin sahəsinin qırağı. – Cırvıta nə:kifsiη, a Mahmut?
(Basarkeçər) ardıc. – Təhməz haravanın üsdünə cıtıçça quyubana
(Oğuz) qəlpə. – Daşın cıtqınların bir tərəfə yığdım
(Yardımlı) sözsaxlamayan, ağzıboş. – Qardaşı çox cıvığdu, ağzında söz saxlamey
(Çənbərək, Qazax, Şəmkir) qıvraq. – Arazalı çox cıvrağ adamdı (Çənbərək); – Söyünün oğlu elə cıvrax uşaxdı kın, gözdən qıl qırpır (Şəmkir)
I (Meğri, Mingəçevir, Zaqatala) bax cıbrıx I. – Qiyas dayim bir yüx’ cıvrıx caviz gətdi (Meğri) II (Başkeçid, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax) cəld
I (Gəncə) cəldləşmək. – Tənbəl adama cıvrıxlammax gərəhdi ki, iş görə bilsin II (Gəncə) çılpaq olmaq, soyunmaq
cıy vurmax: (Qazax) dimdiyi ilə yumurtanı deşib çıxmaq (cücəyə aiddir). – Cücə cıy vuruf