(İmişli, Qax) bax cüjüx’ II. Qoyunu gərək otuη cücük vaxdı otarasan (İmişli)
(Balakən) sacda bişirilən çörək adı
(Zaqatala) ilmək, düyün
(Şəki) bax coğal
(Cəlilabad) göbələyin gövdəsi
(Qazax) sağlam. – Alı kişi cühərri adamdı
(Ağdaş, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan, Zərdab) bax cü:r. – Cühürdə çoxlu ağac var (Ağdaş); – Gəmilər cühürə çəkilib (Zərdab); – Öli balığ
(Ağcabədi) parça adı. – Qızım cüjəgözü çiti xoşduyur
(Tovuz) hanada ipləri tənzimləyən ağac. – Cüjü xanado:lor
I (Goranboy) yabanı bitki adı II (Ağdaş, Gəncə, Goranboy, Qazax) körpə xiyar. – Mə: böyüx’ soğan ver, cüjüyü issəmirəm (Ağdaş); – Bu xiyar laf cüjüx’d
(Goranboy) tağda körpə, xırda xiyar əmələ gəlmək
(Meğri) özündən çıxmaq. – Ə:, Qurban, nə cülbələnirsən?!
(Füzuli) sinə. – Onun cüləbədəni söznən doludu
(Oğuz) bax cələb. – Burda cüləf adam yoxdu
(Cəbrayıl, Xanlar) bax cülyə. – Mal-qara cülgədən su içer (Xanlar); – Çovan əlini cülgədə yudu (Cəbrayıl)
(Ağcabədi, Bərdə, Tərtər) qayğıkeş. – Cülməqayğı arvadına deyir ki, xörəx’ pişir yeəx’, sıfrada xörək’ ha:zır olan vaxdı bir nəfər gəlir, cülməqayğıya
I (Bakı) pinti II (Çənbərək, Goranboy, Qarakilsə) bax curumbul II. – İndi bu kətdə bir cülümbür adam tapbağ olmaz (Gədəbəy)
(Şəki) böyümək, boya-başa çatmaq. – Mən cülvələnnən so:ra kəl almışux, kəl qoşmışux
(Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. gölməçə. – Malqara cülyədən su içər (Gədəbəy); – Cülyədə su duror, yağışdan sonra mal-qara ordan
(Lənkəran) nadinc. – Bu cümbəcüş beş gün bizdə qalsa, bizi incidər
(Gədəbəy) cəsarət. – Çovanın cümbütü varıydı
(Oğuz) hiylə. – Bunun işi tamam cümcümədi
(Meğri) bax cumculuğ
(Bakı) bic
(Bərdə) bax cülməqayğı
(Çənbərək) təkcə. – Çovan cümrü getdi
(Ağdam, Cəbrayıl, Füzuli, Zəngilan) baramaqurdunun ikinci yuxusu. – Baramaqurdunun ikinci yuxusuna cümsaz deyirix’ (Ağdam); – Cümsazdan durannan so:ra
(Bərdə, Kürdəmir) bax cümsaz. – Baramaqurdunun ikinci yuxusuna cümşaz di:rix’ (Bərdə)
cüncülü barmağ: (Ordubad) çeçələ barmaq. – Cüncülü barmağım ağrıyır
(Bakı) yeməli yabanı ot adı
(Biləsuvar, Masallı) künc. – Öyün cüngündə nə oturmusan? (Masallı)
(İmişli, Salyan) çayın alçaq çökək sahili. – Cü:rdə bi turac var (İmişli); – Öyimiz cü:rə yoxundu (Salyan)
(Qax, Zaqatala) qovurmaq. – Habı qarğıdəlini horda cürcələ
(Qax) qurcalanmaq, narahat yatmaq. – Men səbəhin üzünə qədər cürcələndim
(Cəbrayıl, İmişli) yundan toxunmuş yapıncıya oxşar kişi geyimi. – Çobannarın cürcənələri olardı (İmişli); – Cobannarı yağışdan, qardan saxlıyan elə cü
(Biləsuvar, Kürdəmir, Şamaxı) bax cürcənə. – Qabaqqı çovannar üsdünə cürcənək salırdı (Biləsuvar)
(Qax) az qurumuş “meyvə”
(Şahbuz) bax cürcənə. – Cürcünəx’ çobanın çiyninə saldığı keçəyə deyillər
(Ağdam, Basarkeçər, Qazax, Şəmkir, Zaqatala) kiçik saz. – Zərniyar xanımın sədəfli, qızıl suyuna çəkilmiş bir cürəsi vardı (Ağdam); – Cürəni təzə öyrə
(Kəlbəcər) cürbəcür. – Nəvlim <nə bilim>, cürə-cürə kətdər
(Kürdəmir) bax cirəfə
(Gəncə) uzunboylu. – Mən cürəfli adam görmüşəm, ta: bu yekəlikdə yox’
(Yardımlı) savaşmaq
(Yevlax) bic
I (Karvansaray) bax cirəfə. – Səfər kişi çox cürəpə adamdı II (Laçın, Ucar) çölördəyi. – Cürəpə göldə üzür (Laçın); – Cürəpə ördəkdən yarım qədər kiçi
cürimbil olməy: (Cəlilabad) bax curumbul olmağ. – Yağış çox yağdı, cürimbil olmişəm
(Xaçmax, Quba) itiləmək (mişarı)
(Qazax) qısaboylu
(Naxçıvan) xırda (meyvə)
I (Çənbərək) bax cırım. – Buddan bir cürüm kəsdim II (Yardımlı) əzab-əziyyət. – Əlinin cürümü sənin üsdündədi