(Ağdaş) cır armud. – Çaqqalarmıdı çox qalan armıddı
(Ağcabədi) çubuqları bir neçə dəfə kəsilmiş hər hansı bir ağacın toppuzlaşmış baş hissəsi. – Çaqqalbaşını ojaxda, puşda yandırırıx
(Xanlar) uşaqların çeyil (b a x II) otundan barmaqları arasına keçirib toxuduqları kiçik oyuncaq, çarıq
(İmişli) uşaq oyunu adı. – Oxərtə çaqqalsürütməsi oyneyib, əyağa dura bilmir
(Cəbrayıl) pambıq qərzəyi. – Uşaxlar pambux yığanda çoxun çaqqanada qoyur
I (Kürdəmir, Salyan) bax çaqqana. – Çaqqanağları təndirə at, çörək yapacam (Kürdəmir) II (Salyan) balıqqulağı
I (Meğri, Ordubad) cib bıçağı. – Çaqqı polatdan olar (Ordubad); – Şəhərdən mq: bir çaqqı alarsan (Meğri) II (Cəbrayıl) soyuq
(Qazax) qoyunların yununa yapışıb qurumuş qığ ◊ Çaqqıldax bağlamax – qoyunların yununa qığ yapışıb qurumaq
(Salyan) yola getməmək. – Müdür düz bir aydı mənnən çaqqışır
(Cəlilabad) yumurta döyüşdürmək. – Yumırtda qoymırduğ, dəyişirdüy, çaqqışırduğ
(Dərbənd) 1. b a x çaqqı I. – Çaqqu balaca ulutdu 2. qatlanmayan bıçaq. – Bir çaqqum var, heç kəsmiyədi
(Xanlar, Qax, Qazax) dağ döşü, yamac. – O dağın bəri döşünə çal de:rix’ (Xanlar); – Büyün Əjdər qoyunu oxarıdakı çalda otarerdı (Qazax)
I (Kürdəmir, Şəki) lək, çəltik ləki. – Çalaları süynən dolduruf üsdünnən çəltiyi saçiylər; – Çalaları donquz dağıtdı (Şəki); – Bı çala suvarılmamış qa
(Zəngilan) uşaq oyunu adı. – Gəlin çalağançardağı oynuyax
(Naxçıvan, Ordubad) mətbəxdə su saxlamaq üçün quyuya oxşar yer. – Çalasərin suyuni təzələ (Ordubad)
I (Ağcabədi, Ağdam, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Çənbərək, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Goranboy, Xanlar, Kəlbəcər, Qax, Qarakilsə, Qazax, Tovuz, Salyan, Ş
(Şəki) bax çalası I. – Fatmiyə dinə bi dıqıdı çalatı versin
(Ordubad) azacıq böyümüş, yetişməmiş yemiş
(Şərur) vəl
(Gədəbəy) palçıq. – Pu sa:t dağe:tməyin ləzəti yoxdu, çalçamırdı yeryurt
(Gədəbəy) dolaşıq, qarışıq. – Onda yaman çalçıdardı işdər
(Gədəbəy) üyütdürmək. – Gediη nən bir az dən çaldırıηnan
(Lerik) maya
(Meğri) xəbərçi, sözgəzdirən. – Xanlar çux çalgeçir adamdı
I (Balakən, Basarkeçər, Cəbrayıl, Gədəbəy, Yardımlı, Goranboy, İmişli, Qazax, Oğuz, Şəki, Şuşa, Tovuz, Ucar) bax çalqi
(Cəbrayıl, Gədəbəy, Şəki, Şuşa) çalğı ilə süpürmək, təmizləmək. – Eşiyi çalğılıyıf palazı salıf otu:rux (Şəki); – Tez oluηnan buraları çalğılaηnan, a
I (Cəbrayıl, Zəngilan) bax çalqi. – Çalğunu gəti, bıraları çal, təmizdə (Zəngilan); – Təbriz qarı çalğuynan süpürdü (Cəbrayıl) II (Dərbənd) bax çalqu
(Bərdə, Gəncə, Xanlar) xəbərçi, araqarışdıran. – Çalxaçı adamnan mə:m zəhləm gedir (Gəncə)
(Böyük Qarakilsə, Xanlar) ovduq
(Laçın, Meğri, Naxçıvan) tuluq. – Çalxarı təmiz saxla (Laçın); – Yəxşi çalxar dübir dəisinnən, dana dərisinnən uley (Meğri)
(Qubadlı) bax çalxar. – Keçi dərisinnən yaxşı çalxor olur
(Çənbərək, Daşkəsən, Goranboy, Qazax, Tovuz) böyük, gen. – Ayaxqabı ayağıma çalxoy olur (Goranboy); – Çəx’mə bö:x’dü, əyağıma çalxoy olor (Qazax)
(Mingəçevir, Dərbənd, Oğuz) 1. ərzində, müddətində. – Mən honu un ay ça:lı gözlədim, bir xəbər çıxmadı (Dərbənd) 2
I (Dərbənd, Quba) iri səbət. – Atam arabamızçün bir taza çalı aldu (Quba); – Həsən samanı çalıyə duldurdu (Dərbənd) II (Dərbənd) yayda mal-qara saxlam
(Zaqatala) çalğıçı. – Yaman çalıcı adamdı
(Salyan) narahat. – Famil çalığ yatandı
(İmişli) çapalamaq, əlayağını oynatmaq. – Uşağı açıblar bələgdən, çalığleyır
(Bərdə) otu biçilməmiş yer, kiçik sahə. – Ordan ma: bir çalıx saxla
(Cəbrayıl, Yardımlı, Zəngilan) çapalamaq. – Çalıxladı-çalıxladı, keçindi (Zəngilan)
(Çənbərək) görünmək. – Qaçağ Əhmət sırahaynnarı qapıya çalındı qayıtdı
I (Salyan) o tərəf-bu tərəfə çevrilmək, narahat yatmaq. – Uşax sə:rəcən çalıtğıyıb II (Salyan) çalışmaq, cəhd etmək
(Kürdəmir, Mingəçevir) məhəccər. – Qoyma, heyvan çalkeçirə sürtünüp qırar (Kürdəmir)
(Şahbuz) qarmaq. – Çalkeçirt dəmirdən olur
(Culfa, Şərur) arıq (heyvan)
(Şəmkir) birlikdə. – Sən də indi biznən gessəη, sava: orya çalqarışıx çatajaxsaη
(Cəbrayıl, Xanlar) qarışıq rəngli. – Qoyunumuz çalqat quzu doğub; – Çalqatdı, ağı da var, qarası da (Cəbrayıl)
(Cəbrayıl, Culfa, Meğri, Zəngibasar) bax çalqi. – Çalqımızı götügünən tövləni süpür (Meğri); – Bi sa:tda on çalqı bağlamışam (Culfa)
(Şamaxı) nar, heyva və s. çubuqlarından düzəldilən böyük süpürgə. – Tö:lədən çalqi yox olub
I (Qarakilsə, Şahbuz, Şərur, Zəngilan) 1. b a x çalqi. – Çalquyu götü, həyəti süpür (Zəngilan) 2. böyük süpürgə düzəltmək üçün istifadə edilən nar, he
(Oğuz) araqarışdıran, aravuran. – Bu nə çalquduz adamdı, dünyanı qarışdırır