(Lənkəran) plovun yanmaması üçün qazanın altını palçıqla suvamaq, şirələmək. – Qari çölməyi dibli:r
did vırmağ: (Kürdəmir, Qəbələ) 1. cücərmək (Kürdəmir). – Arpa yenicə did vırıb 2. deşmək (Qəbələ). – Cücə yumurtıya did vırıp
(Şamaxı) imkan. – Didarım yoxdu
(Qafan) ilk cücə, yumurtadan birinci çıxan cücə. – Sarı toyuğun altda on iki yumurta qoymuşdum, didavanı göründü, beyjə hamısı çıxar
(Kürdəmir) deşmək
(Kəlbəcər) ağcaqanad. – Zalım oğlunun diddisi yatmağa qoymur
(Ağdam, Bakı, Bərdə, Kürdəmir, Laçın, Oğuz) bax diddi. – Kür qırağında diddili çox olur (Bərdə)
(Zaqatala) böyük qardaşa müraciətlə deyilən söz
(Quba) ana. – Didə, çüreg vər mənə
(Şamaxı) tüfəngin nişangahı. – Bu tüfəngin didəbanı çox balacadı
(Qazax) yun qırıntısı, qalığı. – Bu yun nə: lazımdı, hamsı didintidi
(Zaqatala) ata. – Mənim didiyim şofir işdiyir
(Zəngilan) yumrulanıb qurudulmuş mal nəcisi. – Didmə sajın altda yaxşı yanır
(Yardımlı) otun ucu. – Quzi didvə yey
difa eləmax: (Təbriz) çıxış etmək. – Quli qalxdı difa elədi
(Qazax, Tovuz) saç. – Duruf difdiyiηi yolaram, çox danışdırma məni (Qazax); – Gəlif sənin o difdix’ləriηi yolujam, ay yazıx (Tovuz)
(Lənkəran) yüngülxasiyyət
(Şamaxı) yaylaq. – Ya digəsində olar, ya qışdağında
(Qax) bax diki
(Şamaxı) arabanın qolu. – Arabanın digirdi sınıb
(Quba) qoyun qığı. – Cəfər diğdən gübrə çıxartdi
(Cəbrayıl) puç, içi boş (qoz). – Diğdiğə qozın ləpəsi olmaz
(Quba) bərk kədərlənmək
(Göyçay, Mingəçevir) bax ding
(Çənbərək) pisxasiyyət (adam). – Dix’xirətdəx’ adam heş yanda camahatnan yole:tməz
(Çənbərək) pisxasiyyətlilik. – Qaranıη başına hər iş gəldi dix’xirtdəx’liyinin üstünnən
(Meğri, Ordubad) nadinc, şuluq. – Səlimin bir dijmir uşağı var (Meğri); – Yaman dijmir uşaxdı o (Ordubad)
(Salyan) təndirin yanında xəmir tabağı qoyulan dik yer. – Dikcə təndirin yanındo: lar; – Dikcə:n üsdünə biz xəmir tabağın qoyaruğ
(Zaqatala) motal. – Əli bu gün diki almışdı
(Zaqatala) bax diki. – Dadaş dağdan mə:mçün bir dikiciq gətirmişdi
(Lənkəran) çayda balıq tutmaq üçün tor. – Diqasini çək, balıx tüşür; – Diqasini iki nəfər çəkər
(Qax) qalmaqal, səs-küy. – Kiri hələ, diqir eləmə
(Naxçıvan, Ordubad) vərəm xəstəliyi. – Diqqi pis xəstəlıxdı (Ordubad)
(Bakı, Ordubad, Şamaxı) taxça. – Mücri dilabdadi (Şamaxı)
(Gəncə, Oğuz, Şuşa) bax dilab. – Tez ol, dilafdan bir az mürəbbə çıxart gəti, qonağın qavağına qoy (Gəncə); – Dilafa qab da yığıllar, yorğan-döşəx’ də
(Gədəbəy) xingal. – Dilalı qaşıxnan ye:irix’
(Şəki) meşədə ağaca vurulan nişan. – Meşədə ağacı piçətdiyirdi hökumət, huna dilanqa diyirdilər
(Qax) bax dilab
(Qax) çatlamamaq üçün divarın ortasına qoyulan ağac
(Culfa, İmişli, Şamaxı, Zəngilan) 1. qaramalın dilində əmələ gələn şiş (İmişli, Culfa, Şamaxı) 2. dildə səpgi, qızartı (Zəngilan)
(Salyan) dilli-dilavər. – Bı qız çox dilbaz qızdu; – Dilbaz adam zirəy olar
(Qax) tərcüməçi
(Təbriz) vurğun. – Mən indi də nəvələrimə dilbəstəyəm
(Qazax) yemiş növü. – Dilcıran şirin olor
(Qax) aravuran
(Basarkeçər) sarmaşığa oxşar bitki. – Dildalıyanı hələ-bələ yemillər, ama onnan dən çıxır küncüt kimi
(Zəngilan) uşaq oyunu adı
(Dərbənd) nişanlamaq, nişan taxmaq. – Əli unun qızini uğluna dilədi. – Qız diləmişüg uğlumuzçün
(Qax, Şəki) nişanlamaq. – Qızı gələndə burda dilədim getdi (Şəki); – Bu gecə qızı diləmağa gələcaxlar (Qax)
(Cəlilabad) meşənin qırılmaq üçün ayrılmış sahəsi. – Ağac qıranda dilənkədən qıreylər, yoxsa abeşig tutey