(Ağdaş, Kürdəmir, Göyçay) bax əbrimüş. – Bizim tərəflərdə əbrişim çox olur (Kürdəmir)
(Cəlilabad) geyim. – Mənüm əbru:sum yoxdi, mənə bir dəs paltar ver
(Mingəçevir) bax əbrimüş
(Bakı) şərbət. – Uşağı göndərün əbşələ paylamağa
(Yardımlı) allergiya. – Üzi tamam əbur olub
I (Naxçıvan) əcaib II (Qarakilsə) kələkbaz, bic
I (Salyan) key (adam) II (Yardımlı) yumurtadan təzə çıxmış cücə və ya sərçə balası
I (Bakı) körpə II (Salyan) çılpaq, lüt. – Uşağı qoyma bı so:ğda əccəbala hə:tdə oynuya
(Sabirabad) çılpaq, lüt
(Gəncə, Mingəçevir) badımcan, kartof və pamidordan hazırlanan xörək növü
(Meğri) birdən, qəflətən. – Gördüx’ bir əlix’ əcələ-cücələ gəlir bizə tərəf
(Basarkeçər) çarıq növü
(Cəlilabad) bax ejga:n. – Əcgahan gəzmə
(Basarkeçər) zəif. – Qomral qoyunun balası çox əcix’di
(Salyan) körpə, kiçik uşaq. – Gəlin əcinnələrin atıb üə <evə> toya gedib
(Mingəçevir) bic, kələkbaz
(Ordubad) damın kənarları. – Ev damının əcrannarın düzəltdim
(Ağbaba) ağıldankəm
(Ağbaba) bax əçəçə
(Qax) ana
(Salyan, Yardımlı) bax ədəli-düdəli
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) əməlli-başlı, hər şeyi öz qaydasında olan. – Ömründə sənin bir ədəli-düdəli iş gördü:ηü görməmişəm (Ağdam); – Ə:, ədəlidüdəli toy
(Qazax) bax ədəlidüdəli. – Yaxşı toy elədi ədili-düdülü
(Salyan) heç vaxt, qətiyyən. – Nənəm əynimə ədilli bəndə qırmızı paltar geyməzdi
(Gədəbəy) nişanə, əlamət. – Də:siη, nənəmin qırçılığı xörə:in dadını azaldıf xeylax, görmöysünmü, yağ ədlapı yoxdu, aşqarcığazdı eləjə
(Bakı) yaxşılıq edib sonradan başa qaxan
I (Basarkeçər, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, Xocavənd, Qazax, Tovuz) 1. qadın işinə qarışan kişi (Basarkeçər)
əfci-əfci danışmax: (Çənbərək, Gədəbəy, Qazax) boş-boş, mənasız danışmaq. – Əfci-əfci danışer (Qazax); – Sarıxa həmməşə aralıxlarda əfci-əfci danışar
(Gədəbəy) uşaq oyunu adı. – Əfənəsalma çiliyağaş kimidi
(Ağbaba, Basarkeçər, Cəbrayıl) güc, qüvvə, taqət. – Öküzün əfərdəsi qalmıyıf ki, kotanı cəkə (Basarkeçər) ◊ Əfərdəsi kəsilmək (Ağbaba) – taqətdən, güc
(Şərur) ovxalamaq
əfil-əfil əsmək: (Oğuz, Salyan) tir-tir əsmək. – Soyuqdan əfil-əfil əsirdim (Oğuz)
I (Çənbərək) islanmaq. – Bü:n daldaylığ olmadı deyin, yağışdan əfridix’ II (Gədəbəy) köhnəlib cırılmaq dərəcəsinə gəlmək, süzülmək
(Salyan) hiyləgər. – Əfruz adama qoşulson, başın bəla çəkər
(Qafan, Qarakilsə, Zəngilan) hövsəmək. – Götü bı bığdanı əfsə, qoy tükü-zadı gessin (Qarakilsə)
(Meğri) məc. qorxmaq. – Hı dusdım, deyasan axı itdən əfsideysan?
(Bakı) bax əbşələ
(Quba, Salyan, Yardımlı) əgər. – Əgəm axşama qeyitməsəm, şə:rdə qalacağam
I (Salyan) xəstəlik. – Allah heç kəsi əgərə salmasın II (Salyan) əskik. – Gəlin köçən qızımın çox şeyləri əgərdi
(Çənbərək) canlı məxluq, ins-cins. – Dana dərəsinin yalına çıxmışdım, bir əgər-ciyər görmədim
(Salyan, Lerik, Yardımlı) bax əydəx’. – Əgirdəgi qışda yiyillər (Salyan)
(Lerik, Yardımlı) dəyişmək. – Dədəm ildə bir inəg əgirdəyiş eley (Yardımlı)
(Ordubad) bax əqrəmən. – Yadımnan çıxıb əgrəmən tix’məmişəm tumanın ətəyinə; – Demişdim əgrəmən qoy tumanın ətəyinə, niyə qoymadın?
(Lənkəran) kətmən
(Yardımlı) pilləkən
(Ağsu) ayaqaçdı (ərə getmiş qızın toyundan sonra ilk dəfə atası evinə qonaq gəlməsi). – Atası qızın aparmışdı ə:ğaşdıya
(Meğri) mağara, kaha. – Bi yol mən qeyitdim əğiyə
(Mingəçevir, Şəki) alət. – Əmi əhdaşdarı da özüynən apardı (Şəki)
(Oğuz) bax əhdaş
(Şəki) bax əhdaş