(Qazax) dəfə, kərə. – Pammığa dörd kər, beş kər su veriler; – Elə olor gündə beş kər vererix’, elə olor kin, üş kər vererix’
(Borçalı, Cəbrayıl, Culfa, Qazax, Ordubad, Şərur, Tərtər, İrəvan, Yevlax, Zəngilan) lək. – Kərdidə soğan, loyva əkerix’ (Borçalı); – Biz soğanı kərdid
(Culfa, Şərur) göyərti əkilən yer
(Təbriz) yolların kələ-kötür yerini düzəldən alət. – Yolmızı özümüz düzəltmişux kərdinnən
(Culfa, Qazax) bax kardıvar. – Kərdivarnan su gedən qajın içini təmizdellər (Qazax)
(Bərdə, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Qarakilsə, Mingəçevir, Yevlax, Zəngilan) bax kardığar. – Də:rmana kərdiyar apardım üyütdüm (Bərdə); – Kərdiyarın
(Başkeçid, Gədəbəy, Qazax) bax kardığar. – Bizdə iki putatan kərdiyər olar (Qazax)
I (Cəbrayıl, Kəlbəcər, Salyan, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) qısaqulaq (qoyun). – Qulaxsız qoyuna kərə de:rix’ (Tovuz); – Qara kərə qoyun
I (Ağdərə) dərin saxsı qab. – Qız əre:dəndə ona bir dəs, yanı on dənə kərəcan verirdilər II (Şahbuz) qurut əzmək üçün alət
(Qax) kifir, çirkin. – Men hona gələndə qazaray çobandı kərəhət
(Salyan) çovğun, boran. – Qış gəldi, kərəlay başlıyacağ
(Cəlilabad) kürt toyuğun yatması üçün palçıqdan düzəldilmiş yer
(Ucar, Salyan) qorxub dayanmaq. – At birdən kərəldi, mən özüm də qortdum
(Bakı, Cəlilabad, Salyan) dəfə. – Bi kərəm meşiyə gedəndə qabağıma bi ayi çıxdi (Cəlilabad)
I (Basarkeçər, Borçalı, Çənbərək, Daşkəsən, Gəncə, Goranboy, Xanlar, Qazax, Tovuz) evin üstə qoyulan tir
(Cəbrayıl, Şamaxı) 1. dəfələrlə, bir neçə dəfə (Cəbrayıl). – Bı sözü sə: kərən-kərən demişəm, genə öz bildiyi: eliyisən 2
(Xaçmaz, Quba) bax karanay I. – Piççün üş dənə kərənay almışam (Quba)
(İmişli) karvandakı dəvələrdən birinin boynundan asılı zınqırov, zəng topası (bir-birinin içərisinə keçirilmiş 5-dən 10-a qədər zəng)
(Culfa, Çənbərək, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Qazax, Naxçıvan, Ordubad, Salyan, Şəmkir, Şərur, Tovuz) bax kələntə
I (Çənbərək, İmişli, Qazax, Tovuz) tövlədə və ya damda quzular üçün düzəldilmiş yer ◊ Kərəskə kəsməx’ (Çənbərək) – tövlədə və ya damda quzu üçün yer d
(Füzuli, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı, Zəngilan) 1. hərdəmxəyal (Mingəçevir, Şamaxı). – Başı batmış Namaz kərəvəngidi, ona etibar eləməy olmaz (Şamaxı) 2
(Yardımlı) əl-qol atmaq. – Kərəzdənmə, sözinən danış
kərgə bağlamax: (Basarkeçər) dövrələmə oturmaq
(Dərbənd) gəbə, kilim və s. toxumaq üçün buynuzdan və ya dəmirdən düzəldilən dişli alət. – Gülxanüm baci, kərgiləvüzi bügünnügə mənə vər
(Basarkeçər) gödəkqol, qısa qadın geyimi. – Ağız, kəriyi maηa gəti Kərix’ qalmax (Şəmkir) – çaşmaq, karıxmaq, özünü itirmək
I (Ağdam, Gədəbəy, Kürdəmir, Tərtər) bax kərəskə I. – Hələlik bir kəriskə düzəldin, görəx’ soηrası nijo:lajax (Gədəbəy) II (Şəmkir) arxac
I (Ağsu, Bakı, Cəbrayıl, Kürdəmir, Qusar, Ordubad, Şamaxı, Şərur, Salyan, Zaqatala) kətmən. – Kərkini mağa versənə, bir az ala çehmax isdiyirəm (Zaqat
(Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Hamamlı, Mingəçevir, Tovuz, Zəngilan) quş adı. – Bizim otaxda kərkincəx’ yuası var (Cəbrayıl); – Kərkincəx’ payız aylarınd
(Dərbənd) bax qırqıt. – Kərkit ikibaşlu uladu, unnan xana da tuxuyəllər, gəbə də
I (Basarkeçər, Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Hamamlı, Kəlbəcər, Şərur, Kürdəmir, Qazax, Ordubad, Sabirabad, Salyan, Şərur) təzək
(Qax) 1. pisniyyətli 2. eybəcər
(Kürdəmir) üzüm şirəsi çıxarmaq üçün qarğıdan düzəldilmiş alət. – Üzüm balı düzəldirük, kərö:ş də gərəyimizdi
(İmişli) dəfələrlə, dönə-dönə. – Munu maηa kərrəm-mərrəm tafşırıflar, gərəx’ özünə verəm
(Cəbrayıl) bax kərən-kərən. – O:n ağlı başına kərrənkərrən gəlir
(Qax, Şəki) bax karsan. – Kərsəndə xamır var (Şəki)
(Laçın) əlin üstündə olan çirk
(Basarkeçər, Çənbərək, Karvansaray) bax katamaz. – Çijim bir tava kərtdəməz bişirif (Çənbərək); – Bir litir ağız sağmışdım, apardım kərtdəməz pişirdim
(Gədəbəy) boşboş, mənasız. – Kərtdəş-kərtdəş danışmə:n kimə neylə:jəx’, neysə vərciş ele:fsiη
(Basarkeçər) boyat, köhnə. – Çörə:miz kərtidi, yeməy olmur
(Çənbərək) dost-aşna. – Cəfərin kəryahı çoxdu
(Qazax) bax kəryah. – Mühüdün başınnan kəryəsi əysilməz
(Zaqatala) gil sac. – Axşam lavaş bişirmağa isdiyirəm, sizin kəsdini versənə
(Şahbuz) bıçaq. – Cibinnən kəsəyi çıxardıb kəsirdi
(Kəlbəcər) keçid, bərə. – Canavar kəsəlgəyə gələndə avcı onu vurdu
(Qazax) cib yaylığı
(Ucar) bax kesix’ (2-ci məna). – Mənim kəsiyim var: biri Ucarda, biri Alpo: utda, biri də Bəkidə
(Hamamlı) başlıq (qız köçərkən onun valideyninin oğlan evindən aldığı pul). – Qıza iyirmi tümən kəsim alardıx Kəsim satmax (Şərur) – hədələmək, hədə-
(Gədəbəy) mal-qaranı açıq hava şəraitində saxlamaq üçün düzəldilmiş yer. – Kəsirgiyə salın malı, geje:tməsin qoruğa gənə
(Tovuz) dəmirkəsən alət. – Kəskişnən dəmir kəsiler
I (Göyçay, Xaçmaz, Quba, Laçın, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan) 1. düyü və ya buğda yarması (Göyçay, Xaçmaz, Quba, Lənkəran, Mingəçevir)