(Biləsuvar, Cəlilabad, Masallı, Yardımlı) tir. – Bizim eyvanda dörd qoyma var (Yardımlı)
(Kəlbəcər) əyriqol. – Deyillər Köçəri qoynaxdı
(Basarkeçər, Gəncə, Hamamlı) bax qavara II. – Qoyruyu ver, gərkiyi itili:m (Basarkeçər); – Qoyroynan bıçağı itili:llər, batanı itili:llər (Hamamlı)
I (Qazax) ağac qabığına doldurub közdə bişirilmiş göy alça. – Gəlin gedəx’, qoysara pişirəx’ II (Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax qavsara
(Çənbərək) qıvrıla-qıvrıla
(Çənbərək, Şəmkir) qıvrılmaq. – Nə bərk qoyşurulduη, yoxsa üşü:rsəη? (Çənbərək); – Ayə, niyə qoyşurulursaη, azarrısaηmı? (Şəmkir)
(Kürdəmir, Mingəçevir) qatı. – Həlim qoyu olup (Kürdəmir)
(Qazax) ağuz, malın doğandan sonra ilk südündən bişirilmiş yemək. – İnəyimiz doğmuşdu, bir az qoyux bişirdim
(Cəbrayıl) ting. – Atam iyirmi ərik qoyulqası əkip
(Zəngilan) uşaq oyunu adı
(Basarkeçər) itburnu. – Uşaxlar çoxlu qoyunburnu yığmışdı
(Qazax, Şuşa) dombalan. – Qoyungözünü soutma eliyif ye:llər (Şuşa)
(Culfa) qoyun sürüsü üçün tütəkdə çalınan hava. – Qoyunhəngini çalanda sürü yavaşıyır
(Şəmkir) qoyun sürüsü üçün tütəkdə çalınan hava. – Qoyunqışqırtması sürünün qavağında çalınır, çovan çalır düdüx’nən
(Göyçay, Mingəçevir) bax qavız
(Culfa, Daşkəsən, Ordubad, Şərur) neft lampasının odluğu. – Ləmpənin qozası xarav oluf (Daşkəsən); – Qoza yumru olur, ortası da dəlik (Ordubad); – O l
(Daşkəsən) lovğalanmaq. – Basmaçı özünnən basey qozaley
(İsmayıllı, Təbriz) bax qavzamax. – Gə bu tayı qoza götürüm (İsmayıllı)
(Şuşa) bax qavzamax. – Bu çuvalı qoza, qoy çiynimə
(Cəlilabad) bax qavzamax. – Bu siyəzini qoza, dalıma atım
(Mingəçevir) beşik döşəyi
(Qazax) vəlin altında döyülməyib qalmış sünbüllər. – Qo:zarı əzməx’ lazımdı
qozarıncdan çıxarmax: (Cəbrayıl) baramanı zir-zibildən tə- mizləmək. – Baramanı qozarıncdan çıxarsax, tə:fil verərdik
(Qazax, Salyan) keçmişdə qutuya qoz atmaqla keçirilən səsvermə üsulu. – Qozatdı qədimdə olardı; – Qozatdı qoznan olardı (Salyan)
(Dərbənd) sağsağan
(Çənbərək) şişib yumrulanmaq (bədəndə). – Başın niyə qozdanıf, Abbas?
(Qax) qoz ləpəsi döymək üçün qab. – Qozeyi geti mağa
(Lənkəran) b ax qavzamax
(Yardımlı) qaldırmaq. – Gə əlüy ver bu daşi qo:ziyəg
(Salyan) qozbel. – Bizdə qozi adam heç yoxdu
(Gədəbəy, Xanlar, Kəlbəcər, Zəngilan) yabanı ağac adı. – Qozqara sərt ağaşdı (Gədəbəy)
(Bakı) lovğalanmaq
(Füzuli) yeddiillik qoyun. – Dızmannan sonra olur qozman
(Çənbərək) yoxlamaq. – Əhmədin bu sözünü axıratana qualeyjam
(Qax) güvənmək. – Oğluna qualaner
(Şəmkir) güvənmək. – O, saηa quarranır
(Salyan) qorxmaq, çəkinmək. – Uşağ də:nə sənnən bi yaz quaşır
I (Şahbuz) çölördəyi. – Qanlı göldə quba çox olur II (Balakən, Qax, Zaqatala) uşaq oyunu adı
(Ağdaş) düymə
(Zaqatala) böyrək
(Dərbənd) cəhrənin hissələrindən birinin adı
(Zaqatala) saxsı qab
(Zaqatala) çinədan
I (Zaqatala) künc. – Bir qucurda durma, qavağa gəl II (Qax) budaq III (Dəvəçi) kirpi. – İt qucura hürədü IV (İmişli) qəyyum
(Oğuz) daşdan tikilmiş çoban dəyəsi. – Usdalar qayırıp quçu, kim düzəldicix’di?
(Tabasaran) iyi cəhrəyə bərkidən gön parçası və ya haça ağac. – Quçal həm ağacdan uladu, həm də günnən uladu, igi tutsun
(Şəki) ting. – Ehdığımız alma quçix’lərinin hamsı yaxşı göyəritdi
(Cəbrayıl, Şəki) məc. ağacın dibində və ya kənarda pöhrələr göyərmək, əmələ gəlmək
(Kürdəmir) lovğa
qudda-qudda danışmağ: (Kürdəmir, Şamaxı) lovğa-lovğa (böyük-böyük) danışmaq. – O uşağ çox qudda-qudda danışır (Şamaxı)