(Qax) dağ keçisinin balası
(Yardımlı) kimi, tək. – Bunı sənun gəfi eley
(Cəlilabad, Yardımlı) kəsilmiş ağacdan qalxan pöhrə. – Gəgiri gətirib Vaqif, özi də eşşəynən (Cəlilabad)
(Quba) toydan əvvəlki məsləhət məclisi. – Yığıluban gəhənşaşi uladu, gəhənşaşidə razuluğ vərədülər ki, büyük tuy ulsun, kiçik tuy ulsun
(Kürdəmir, Qazax, Oğuz, Tovuz) bax gəkgir. – Gəhgir at kimi niyə yeriηnən tərpənmersəη, dur sən də bir iş gör da: (Qazax)
(İmişli) bax gq:şıx. – Axşam getdim əmimin yanına gəişigə
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. əhəng daşı 2. əhəng daşından hazırlanan suvaq məhlulu
(Qafan) yamaclıq. – Mallar gəjəllix’də otdıyır
(Qazax) çox arıq adam. – Gəjmir uşax yesə kökələr
(Hamamlı) tərs. – O, gəkgir adamdı
(Hamamlı) tərslik. – Gəkgirrix’ eləmə ə:, yekə oğlansaη
(Ordubad) xışda, kotanda və s. boyunduruqla qolu birləşdirən zəncir və ya kəndir. – Kotan sürəndə gəlbərini qırıblar
(Oğuz) gəlir, mədaxil
(Meğri, Ordubad) şadara. – Məx’dəbin gəldigedərin Mirzəgil aparıp torpağ ələsinnər (Meğri)
(Oğuz) daşdan tikilmiş qoyun tövləsi
(Naxçıvan) gələn kimi. – Qalxoz sədri gələnbeççə iclas başlandı
(Cəbrayıl) hanada işlənən ağac alət. – Bı hananın gələnvarını yaxşı işdiyir
(Dərbənd) toydan əvvəl məsləhətləşmək, məsləhət üçün yığışmaq. – İmnəti Əhəd patşaha gələşmağçin cama:tı çağırdılar; – Gələşmağdan so:ra gəlin görmağa
(Qax) bax kələz
I (Əli Bayramlı, Göyçay, İsmayıllı, Kürdəmir, Şamaxı) 1. suqabı (Əli Bayramlı, Göyçay, Kürdəmir, Şamaxı)
(Qazax) cəhrədə iy keçirilən yer
(Salyan) mədəcik (heyvanlarda). – Zərxanım, apar o gəlinalladanı təmiz yuğınan
(Goranboy) yabanı bitki adı. – Gəlinanası gicitkən kimi olur, ancax dalamır
(Bakı, Quba) şərbət qabı. – Gəlinbardağıynən qabağ tuyda şərbət paylayardılar (Quba)
I (Göyçay, Sabirabad, Şamaxı) yeyilən yabanı bitki adı. – Gəlinbarmağı yeyirsənmi? (Sabirabad) II (Bakı) üzüm növü adı
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) mədəcik (heyvanlarda). – Gəlinboğanı təmizdiyincə zarə:ldi arvat (Gədəbəy)
(Zərdab) mədəcik (heyvanlarda). – Gəlinərtdəməzi təmizdəmək çətindi
(Ağsu, Mingəçevir) ərin qohumları tərəfindən gəlinə müraciət zamanı işlədilən söz
(Kəlbəcər) çox quru və tez yanan odun. – Bu lap gəlinüfürməz odundu
(Mingəçevir) bax gəlinərtdəməz
(Daşkəsən) mədəcik (hayvanlarda)
(Meğri) maldar, çoxlu mal, qoyun saxlayan. – Nüyədidə birinci gəllah Balace:ydi, ikinci İsmayıl
(Bakı) bax gallah I
(Culfa, Naxçıvan, Ordubad) bax kalladar I. – Bı yerin adamları gəllədar olublar (Naxçıvan)
(Qax) palaz
(Qazax) gələn kimi. – Gəlyəjin atı minif getdi
(Bolnisi) qəbiristanlıq
(Qax) çox balaca və darısqal otaq
I (Borçalı, Böyük Qarakilsə, Çənbərək, Gəncə, Qazax, Naxçıvan, Şərur) vəl. – Xırmanda iki gəmi dal-dala qoş, xırman tez olsun (Çənbərək); – Küləşi gəm
I (İmişli, Kürdəmir, Qəbələ, Oğuz, Salyan, Ucar, Zəngilan) yarımdərz, dərzin yarısı. – Gəmədə beş bafa olur (Salyan) II (Quba, Cəbrayıl) topa; taya
(İmişli) bafalardan dərz düzəltmək. – Bafaları yığallardı gəməliyəllərdi
(Salyan) əndamlı, ətlicanlı. – Sona gəmgeşdəkli adamdı
(Quba) kənddə yaşlı adamların yığışıb söhbət etdikləri xüsusi yer
(Cəbrayıl) qığırdaq. – Ətin gəmirçəyin kəs at
(Qax) açıq hava şəraitində qoyun saxlanılan yer, ağıl
(Qazax) soxulmaq, hücum etmək. – İt canavara gəlmişdimi, da: onnan soηra əl çəx’məz, həmməşə basajax
(Gədəbəy) bürkülü. – Yaman gəmö:üx’ havadı, nəfəs almax olmor əməlli
(Ağdaş, Dərbənd, Mingəçevir) 1. yandırmaq üçün tapdanıb qurudulmuş mal nəcisi (Ağdaş, Mingəçevir) 2. qoyun, keçi qığı (Dərbənd)
(Xaçmaz) peyinli
I (Füzuli) çöl, səhra. – Susuz yazılar var ey, ona gə:n de:lir II (Bərdə, Borçalı, Qazax) bax gəyən II