(Cəlilabad) itburnu
(Sabirabad, Salyan) gödək kəsilmiş yoğun odun. – Gildiri yandırıllar qışda (Salyan)
(Bakı, Gədəbəy, Kürdəmir, Salyan) gilə-gilə, damcı-damcı. – Uşağın gözünnən gildir-gildir yaş gəlir (Salyan)
(İsmayıllı) umu-küsü
gilə-zuzə getmeg: (Bakı) zarıldamaq, inildəmək (xəstəlik nəticəsində). – Ağəz, uşağın buxağına mərcimegcən bir sizağan çıxıb, gecələr sə:rəcən gilə-zu
(Salyan) körpə quzu saxlanılan yer. – Giləgüzzə quzı saxlallar
(Lənkəran) kəklikotu. – Xəlil, boğazun ağrıyır, gəl birəz giləmərzə qəynədim iç
(Bakı) quş adı
(Lənkəran) gündüz saat 11-12 radələri. – Giləy naharına çıxmışuğ
(İmişli) daş-kəsək. – Tarlada giləzəkdən yerimək olmur
(Cəlilabad, Yardımlı) bax givlə. – Gilfə təndirdə oley (Yardımlı)
(Qax) laxtalanmış qan. – Horda gilgam qan vardı
(Bakı) taxta və ya dəmirdən hazırlanan sağanaq şəkilli uşaq oyuncağı. – Meyti küçədə gilgileynən oyni:r
gilgo:uz getmeg: (Bakı) şıltaqlıq edərək torpaqda eşələnmək. – Uşağa bax a, torpağın içində nə gilgo:uz gedir
(Balakən) evin tavanı
I (Cəlilabad, Daşkəsən) çatlaq (daşda). – Daş gilifinnən yaxşı sınar (Daşkəsən) II (Naxçıvan, Təbriz, Tovuz) çəpərin, hasarın altından keçən kiçik arx
(İsmayıllı) yunun çıxarı. – Gilinədən yaxşı döşək olmaz
(Kəlbəcər) ağac adı. – Gilinzirdən dülyərlər həjətlərə sap qayrıllar
(Qarakilsə) boyca balaca, dolu, kök <adam>
(Quba) mal peyini ilə palçığın qarışığından hazırlanan dayaz qab. – A Həmidə, bu il neçə gillə qeyrəcağsan?
(Bakı) atmaq, tullamaq. – Uşağlar heyətdə gilgilə gillədir
(Tovuz) bax gillətməg. – O bir tikə nədi kin, aηrı gillət gessin
(Zaqatala) kiçik saxsı qab
(Yardımlı) itburnu. – Gillig dərələrdə çox oley
(Cəlilabad) cır qızılgül. – Gilligin çoxli dənələrin (ləçəklərini) gətirdim
(Çənbərək) qırıq, parça. – Suraha bir gilzix’ savın gətdi, paltarı yudu
(Ağdam, Qax, Oğuz, Sabirabad, Şəki, Ucar) bax gəmgə. – Ədə Yunus, gə habı qardaşı gimgə yerinə apar (Şəki)
(Ağcabədi, Bərdə, Cəbrayıl, Şuşa, Tərtər) iri, narın olmayan. – Gimirix’ duzu atallar şorva suyuna, xamır suyuna (Tərtər); – O duzun gimiri:nnən birəz
(Tərtər) irilənmək, böyümək. – Adınanın oğlu gimirix’ləşir
(Cəbrayıl) bax kəmrik. – Ay gimirik, az qənd ye
(Quba) bax gəmgə
(Bakı) yerin otunu təmizləmək üçün ağzı iti alət. – U giozəni bir mənə versən?
(Ağdam, Bakı, Quba, Lənkəran, Kürdəmir) güc, qüvvə. – Qucalmışam, hindi lap girdən düşmüşəm (Quba); – Girim olsaydı, birin sənə çəkərdim (Lənkəran)
(Zəngilan) yaraşıqlı, qəşəng, yaxşı. – Gira:m heyvanı vırdı mayıf elədi
(Bərdə, Cəbrayıl) bax gira:m. – Orda gira:mı yağ var (Bərdə); – Gira:mı taxdanı yondu töx’di orya (Cəbrayıl)
(Bakı, Cəlilabad, Şamaxı) bax gira:m. – Gira:mi qələm itib (Cəlilabad)
(Lənkəran) əskiklik. – Sənə niyə giran gəlir
(Quba, Şamaxı) fürsət, imkan
(Qax) karniz
(Tovuz) su dəyirmanında istifadə olunan alət
(Ağdaş, Qax) bax gircana
I (Cəlilabad) büsbütün, tamamilə. – Gird bisavadıydı keşmişdə hamı II (Lənkəran) balıq toru toxumaq üçün alət
(Oğuz) eni ilə uzunu bərabər kötük. – Nazlının qızı elə kökdü ki, lap girdabankötüyünə oxşıyır
(Daşkəsən) böyük mişar. – Girdabelnən yoğun ağaş kəsəllər
(Qax, Şəki, Zaqatala) bax girdabel. – Girdabılı geti odunu kesax (Şəki)
(Mingəçevir) bax girdabel
(Oğuz) böyük mişar. – Girdannan odun doğruyurux
I (Bakı) böyrək. – Qoynin girdələri ağri:r II (Quba) böyük şüşə qab, banka. – Girdəyə duşab, hər cür şey tükmağ ular III (Cəlilabad) 400 qramlıq çəki
(Lənkəran) çölməkdə (saxsı qab) bişirilən balıq
(Ordubad) böyük mişar